اثر ملاتونین در میزان انسولین پلاسما ناشی از دیابت ایجاد شده با استرپتوزوتوسین در موش های صحرایی

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 5,090

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCNCMB01_071

تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1393

چکیده مقاله:

سابقه و هدف:دیابت شیرین یک حالت از افزایش قند مزمن است که علت مهم بیماری های میکرو و ماکرو اسکولار می باشدو تقربیا بر تمام سیستم های بدن تاثیر می گذارد.شواهد رو به افزایشی حاکی از افزایش استرس اکسیداتیو در افراد دیابتی به واسطه ی تولیدبیش از حد انواع اکسیژن واکنشی و کاهش کارایی دفاع های آنتی اکسیدانی وجود دارد و به نظر می رسدکه ملاتونین با توجه به خواص آنتی اکسیدان بتواند نقش درمانی برای کاهش میزان انسولین در موش دیابتی ایفا نماید.مواد و روش ها:در این مطالعه 24 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار ،با محدوده وزنی 200 تا 220 گرم ،انتخاب و به سه گروه شاهد ،دیابتی و درمانی تقسیم گردیدند.گروه دیابتی ،که از طریق تزریق درون صفاقی mg/kgا55 دیابتی شده ، و گروه درمانی ، (دیابتی + ملاتونین)، که پس از دو ماه دیابتی شدن ، به مدت پنج هفته داروی ملاتونین با دوز 10mg/kg را به روش گاواژ دریافت کردند.در ابتدای هفته پنجم از نمونه ها خون گیری به عمل آمده و فاکتور های بیوشیمیایی و هورمونی خون مورد بررسی قرار گرفت.نتایج : دیابت با ایجاد استرس های اکسیداتیو و تولید رادیکال های آزاد باعث کاهش انسولین خون و همچنین افزایش قند خون می گردد و ملاتونین میزان هورمون انسولین پلاسما را افزایش می دهد و باعث کاهش قند خون ناشتا می شود. نتیجه گیری : ملاتونین به عنوان یک آنتی اکسیدان ، نقشی درمانی در بهبود کاستی های سلول های تولید کننده انسولین ناشی از دیابت ایفا می کند.

نویسندگان

سحر ملزمی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود،گروه علوم آزمایشگاهی، شاهرود، ایران