رابطه سبک رهبری مربیان با میزان تحلیل رفتگی ورزشی بازیکنان مرد لیک برتر کبدی ایران

هدف اصلی این پژوهش بررسی اثر سبک رهبری مربیان بر تحلیل رفتگی ورزشی بازیکنان مرد لیک برتر کبدی کشور بود. این تحقیق از نوع زمینه یابی و به روش میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری مورد نظر این پژوهش، کلیه بازیکنان لیگ برتر کبدی مردان ایران در سال 1389 که شامل 132 نفر در غالب 12 تیم بودند و حد اقل شش ماه سابقه فعالیت در تیم مربوطه را داشته اند. نمونه تحقیق برابر با 100 نفر بود. برای اندازه گیری سبک رهبری مربیان از پرسشنامه (LSS) و برای میزان تحلیل رفتگی بازیکنان از پرسشنامه (ABQ) استفاده شد. جهت تحلیل داده ها و آزمون فرضیه از رگرسیون چند متغیره با تأکید بر نرم افزار spss19 استفاده شد. در پایان یافته های تحقیق نشان داد که سبک رهبری مربیان به طور مستقیم بر تحلیل رفتگی ورزشی بازیکنان مؤثر است. بنابراین به مربیان تیم های ورزشی پیشنهاد می شود که سعی نمایند با برقراری ارتباطات مناسب و ایجاد فرصت برای ابتکار عمل و همچنین شرکت بازیکنان در تصمیم گیری های خود ازمیزان تحلیل رفتگی آنها بکاهند.

کلیدواژه ها:

سبک رهبری ، تحلیل رفتگی ورزشی ، کبدی