بررسی جایگاه نهاد وکالت درنظام امامت

هر چند هسته اولیه تشیع در شهر مدینه شکل گرفت ؛ اما در طی دوره های بعد و تحت تأثیر عواملی چون گسترش فتوح، فشارهای سیاسی – اجتماعی خلفا بر ائمه ی شیعه (ع) و مهاجرت شیعیان و علویان به نواحی دورتر از مرکز خلافت، مذهب تشیع در نواحی گوناگون جهان اسلام منتشر گردید. انتشار تشیع و افزایش جمعیت شیعیان درنقاط دور و نزدیک سرزمین های پهناور اسلامی در کنار جو خفقان و فشارهای شدید خلفای جور، موجب بروز مشکلاتی درنحوه ارتباط شیعیان با ائمه معصومین (ع) گردید. بدین ترتیب گستردگی عالم اسلامی و پراکندگی شیعیان در نقاط مختلف جهان اسلام از یک سو و نظارت شدید خلفای اموی و عباسی بر ارتباط شیعیان با مراکز اقامت امامان از سوی دیگر منجر به شکل گیری نهادی به نام وکالت گردید. این نهاد در طی سال ها فعالیت خود به عنوان شبکه ای منسجم و گسترده ، نقش قابل توجهی در ایجاد ارتباط میان سرزمین های شیعه نشین در گوشه و کنار جهان اسلام با مرکز رهبری آن یعنی ائمه شیعه (ع) داشت. در پژوهش حاضر تلاش گردیده تا ضمن بررسی شرایطی که منجر به تأسیس نهاد وکالت گردید، جایگاه این نهاد در نظام امامت مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

امامت ، تشیع ، نهادوکالت ، خلفای اموی وعباسی