بهینه سازی سختی منطقه ذوب شده با استفاده از الگوریتم زنبور عسل در فرآیند جوشکاری زیرپودری با استفاده از نانو ذرات اکسید تیتانوم

جوشکاری زیرپودری یکی از روشهای جوشکاری است که امروزه در فرآیندهای تولید کاربرد فراوانی دارد. در این فرآیند هرچه خواص جوش به خواص فلز پایه نزدیک تر باشد بهتر است، چون تفاوت در خواص مکانیکی باعث تمرکز تنش در مرزدانه جوش با فلز پایه می شود و ظرفیت تحمل بار اتصال کاهش خواهد یافت. بنابراین هدف اصلی پیداکردن سطح مناسبی از پارامترهای ورودی برای دستیابی به جوشی با خواص مکانیکی نزدیک به فلز پایه می باشد. در این مقاله ولتاژ جوشکاری، جریان جوشکاری، فاصله نازل تا قطعه کار، سرعت جوشکاری و ضخامت پودرپوششی به عنوان متغیرهای ورودی در نظر گرفته شده اند. جهت استخراج داده های آزمایش از روش طراحی مرکب مرکزی چرخش پذیر استفاده شده است. پس از جمع آوری داده های آزمایش، معادله رگرسیونی تابع هدف بصورت تابعی از متغیرهای مذکور بدست آمده و در نهایت تابع هدف با استفاده از الگوریتم زنبورعسل کمینه شده و مقادیر بهینه برای متغیرهای ورودی بدست آمده است.

کلیدواژه ها:

جوشکاری زیرپودری ، الگوریتم زنبورعسل ، بهینه سازی ، رگرسیون