ارزیابی روشهای سنتی و نوین crashing، و کاربرد روش برتر در یک نمونه پروژه واقعی

موازنه زمان و هزینه یکی از پرکاربردترین مباحث مرتبط با مدیریت پروژه است. با وجوداین که در ابتدای پروژه، با برنامه ریزی زمان فعالیت ها، تقدم و تاخر آن ها و تخصیص منابع، زنجیره فعالیت های مسیر بحرانی زمان پایان پروژه را نشان می دهد، اما معمولاً با شروع و اجرای پروژه بنا به دلایل مختلف ناگزیر از برنامه ریزی مجدد زمان پروژه می باشیم (دلایلی از قبیل تعیین تاریخ جدید برای اتمام پروژه از سوی کارفرما، نگرانی از ورود محصولات رقبا سریع تر از زمان پیش بینی شده و از دست دادن بازار، محدودیت منابع و...) این که با تعریف محدودیت ها وشرایط جدید برای پروژه کدام فعالیت ها باید تحت تاثیر این شرایط، کوتاه تر یا بلندذتر شوند و منابع را باید از کدام فعالیت ها کم و به کدام فعالیت ها تخصیص داد، هم چنین یافتن فعالیت های که در طول پروژه جهت انجام به موقع آن نیازمند حداکثر مراقبت هستیم؛ همگی مواردی کلیدی هستند که در این مقاله سعی شده بر پایه جمع بندی و ارزیابی دانشهای معمول و جدید مدیریت پروژه در مورد موازنه زمان و هزینه بدان ها پاسخ داده شود. مقاله حاضر برگرفته از یک گزارش تحقیقی است که با هدف بررسی وارزیابی یک مجموعه منسجم از روشهای سنتی و نوین موازنه زمان هزینه - علی الخصوص کاهش زمان پروژه یا crahshing- و پیاده سازی آن در یک نمونه پروژه واقعی، به صورت یک کار تیمی - توسط نامبردگان در فوق - صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

موازنه زمان - هزینه ، کشش زمان فعالیت ها نسبت به منابع ، زمان فشرده ، مدیریت پروژه