شناسایی ابعاد زیر بنایی آموزش ااکترونیکی و بررسی تاثیر آن در ارتقاء سطح یادگیری دانشجویان

این پژوهش با هدف، بررسی میزان تاثیر شاخصه های آموزش الکترونیکی در ارتقای سطح یادگیری دانشجویان پیام نور انجام شده است. در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته به بررسی یک نمونه 152 تایی از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور پرداخته شده است روایی پرسشنامه آن توسط آلفای کرونباخ به میزان 0/86 مورد اثبات واقع شد. بر اساس ادبیات تحقیق، مدلی برای نشان دادن تاثیر متغیرها انتخاب شده، که با استفاده از نرم افزار آماری لیزرل مورد آزمون قرار گرفته است. در این مدل به عوامل رضایت کاربران، کیفیت سامانه آموزش الکترونیکی، عوامل فنی و زیر ساخت، محتوا و مستندات الکترونیکی درسی علمی، و فعالیت های یاددهی و یادگیری الکترونیکی به عنوان عواملی که تاثیر زیادی بر آموزش الکترونیکی دارند توجه شده است. بر اساس نتایج حاصل از انجام تجزیه تحلیل داده های پرسشنامه، مشخص شد که، آموزش الکترونیکی توانسته در ارتقای سطح یادگیری دانشگاه پیام نور نقش موثری را ایفا کند. این نتیجه با بدست آوردن ضریب تاثیر به میزان 0/59 به اثبات رسید. در مدل مورد بررسی مقدار شاخص های برازش (مانند GFI=0.96 و AGFI=0.90 و CFI=0.98) نشان دهنده مناسب بودن مدل است.

کلیدواژه ها:

آموزش الکترونیکی ، ارتقای سطح یادگیری ، رضایت کاربران ، محتوای الکترونیکی ، کیفیت سیستم آموزشی الکترونیکی