تدوین الگوی ارتباطی موثر جهت جلوگیری از تخلفات مالی درسازمان ها با مطالعه موردی استان های اصفهان و زنجان

اغلب پژوهش های انجام شده در حوزه فساد مالی حتی نوع نگاه سازمان بین المللی شفافیت به این مقوله، به صورت کلان و با درنظر داشتن عوامل فراسازمانی از قبیل عوامل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جامعه بوده و در مقایسه با خیل انبوهی از مطالعات مربوط به عوامل کلان موثر بر فساد، مطالعات مربوط به عوامل درون سازمانی موثر بر فسادمالی در اقلیت می باشد. به عنوان نمونه، مطالعات حقیقی ( 1373 )، رحمتی (1378)، ایوبی (1379)، سرداری (1380)، فرهادی نژاد (1382)، دفتر بررسی های اقتصادی مجلس (1383)، رهبر (1384)، سامتی (1385)، خضری(1386)، فانی و علیزاده ثانی (1386)، رفیع پور (1386)، براون (2005)، سازمان بین المللی شفافیت (2007)، فوکو (2008) و مولیار(2008) به صورت کلان و با در نظر داشتن عوامل فراسازمانی از قبیل عوامل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جامعه می باشد. همچنین مطالعات اسفندیاری و دیگران (1362)، اعتضادی(1380)، دادگر (1382)، شفیعی خورشیدی (1385)، محمدپناه (1386)، قلی پور و نیک رفتار (1386)، آموندسن (2000)، یاسر(2005)، سلدادیو و هان (2006)، کیمویو (2007)، اسکانلان (2008)، آلاتاس (2009) و سلیم (2009) هر کدام بخش هایی از عوامل سازمانی موثر بر فسادمالی را مورد بررسی قرار داده اند و در برخی از آن ها عوامل مربوط به نقش ارتباطات در بروز فسادمالی کمرنگ می باشد. این امر به لحاظ علمی دغدغه ویژه ای برای محققین فراهم ساخته است تا بتواند با گردآوری و تلفیق مطالعات متعددی که در این زمینه انجام شده است، با استفاده از فنون آماری مدل مناسبی از روابط ارتباطی موثردربروز فسادمالی در درون سازمان ها را استخراج نماید.در این پژوهش ما ،در پی طراحی الگویی هستیم که تا با توجه به ان اثر ارتباطات رابر بروز فساد مالی بررسی کنیم وراهکارهایی رابرای کاهش اثرارتباطات بر بروز فساد رابیان کنیم.

کلیدواژه ها:

تخلفات مالی ، ارتباطات رسمی وغیر رسمی ، سازمان های دولتی