رهاسازی توان افراد توفیق طلب در سازمانهای دولتیپیامد مثبت ارزیابی عملکرد منابع انسانی

یکی از مهمترین عوامل موثر بر رشد و توسعه اقتصادی، علمی، فرهنگی و اجتماعی جوامع، وجود انگیزه توفیق طلبی است. در این نوع نیاز، افراد حداکثر تلاش خود را در نیل به اهداف مورد نظر بکار میگیرند. در همین راستا یکی از مهمترین ویژگی های افراد توفیق طلب، این است که به شدت به بازتاب عملکرد خود علاقه دارند. بنابراین به نظر میرسد مدیران ارشد سازمانهای دولتی بایستی بتوانند عملکرد کارکنان خود را ملموس و کمی نمایند، بطوری که کارکنان بدانند سیستم از آنها چه انتظاری خواهد داشت؛ عملکرد آنها در سازمان پایش خواهدشد؛ و اگر از حداکثر توان خود استفاده نمایند، بازخورد مثبت نتایج این عملکرد بالا به آنها منعکس می گردد. از سوی دیگر مدیریت عملکرد کارکنان بیان مینماید که ابتدا به کارکنان بگوییم از آنها چه انتظاری داریم، جهت تحقق انتظارات به آنها کمک نموده سپس عملکرد آنها را ارزیابی کرده و نهایتا عملکردها را مدیریت نماییم. پیتر دراکر مرد متفکر مدیریت می گوید اگر شما نتوانید منابع انسانی خود را ارزیابی کنید قادر به مدیریت آنها نخواهید بود. لذا با این روش، افراد توفیق طلب با دریافت نتیجه کمی عملکرد خود و ایجاد جو مناسب کاری از حداکثر توان خود استفاده نموده و علاوه بر رشد و ارتقای بهره وری فردی، بهره وری سازمانهای خود را نیز بهبود بخشیده و نهایتا رشد و توسعه اقتصادی را در جوامع مربوطه شکل خواهند داد. به امید نهادینه شدن این شعار برای همه کارکنان پیروز نشدن را می توان پذیرفت، ولی تلاش نکردن هرگز پذیرفتنی نیست

کلیدواژه ها:

توفیق طلبی ، ویژگی های توفیق طلبان ، مدیریت عملکرد ، ارزیابی عملکرد ، بهره وری