وارد کردن متغیر سرمایه انسانی در مدل رشد سولو (دیدگاه جونز)

رسیدن به رشد اقتصادی از جمله اهداف مهم اقتصادی است. از این رو بررسی ریشه ها و عوامل ایجاد این رشد از جایگاه و اهمیت خاصی برخوردار است. با نگاهی به تاریخ علم اقتصاد، اندیشمندان به عوامل گوناگونی به عنوان عامل اصلی رشد پرداخته اند. از جمله این عوامل می توان به نقش دولت، سرمایه فیزیکی، آموزش، نخبگان و... اشاره کرد. اقتصاددانان با در نظر گرفتن هر یک از این عوامل و وارد کردن آن ها در یک مدل رشد اقتصادی به صورت ریاضی به نتایج قابل توجهی در تعیین وضعیت اقتصادی کشورها و محاسبه متغیرهای اقتصادی دست یافته اند.در این راستا سرمایه انسانی از عوامل مهمی است که توسط بسیاری از دانشمندان از آن به عنوان عامل رشد اقتصادی نام برده شده است. سرمایه انسانی که نوعی تجمیع مهارت، دانش و هنر در نیروی کار است در کنار سرمایه فیزیکی عامل مهمی در افزایش بهره وری و کارایی اقتصاد می باشد. با توجه به این مطلب، در این مقاله سعی خواهد شد که با تمرکز بر متغیر سرمایه انسانی نحوه ورود آن را در یکی از مدل های معروف رشد نئوکلاسیکی با عنوان مدل رشد سولو بررسی کرده و به بررسی ریاضی نتایج حاصله و اثر آن بر متغیرهای اقتصادی در وضعیت پایا پرداخته شود. در ضمن باید اشاره داشت که رویکرد این مقاله استفاده از دیدگاه جونز بوده و مباحث به صورت تئوریک ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

رشد اقتصادی ، مدل سولو ، سرمایه انسانی