ماندگاری یا ترک خدمت در سازمان های عصر نوین

تحولات همه جانبه در سازماندهی و مدیریت سازمان ها در شرایط رقابتی بی رحم جهانی، سازمان ها را وادار به تلاش در جهت حفظ و بقای خود و همچنین تعالی سازمانی نموده است. بی تردید برای حرکت به سوی تعالی باید از منابع انسانی آغاز نمود. انتخاب و نگهداری افراد مناسب سازمان را به دنیایی متحول وارد می سازد. افراد شایسته نیازی به کنترل شدید و ایجاد انگیزه چندانی ندارند. آنها به واسطه انگیزه های درونی خود به حرکت در می آیند تا بهترین دست آوردها را پدید آورده و سهمی در تحقق اهداف داشته باشند اما نباید این واقعیت را از نظر دور داشت که نگهداری بهترین ها به مراتب از جذب آنها دشوار تر است چرا که بهترین ها همیشه به دنبال بهترین سازمان ها هستند. بنابراین یکی از مهمترین وظایف مدیران منابع انسانی سازمان ها، وظیفه حفظ و نگهداری نیروی انسانی می باشد و برای ارزیابی این عملکرد، نرخ متعارف ترک خدمت می تواند به عنوان یکی از شاخص های اصلی مطلوبیت به شمار آید اما روی دیگر سکه را نیز نباید از نظر دور داشت و آن اینکه پرسنلی که در سازمان باقی مانده اند، برای ماندن چه دلایلی داشته اند. در این مقاله سعی بر آن است تا ضمن بیان مقدمه ای در خصوص اهمیت حفظ و نگهداشت منابع انسانی، به تعریف مبحث ترک خدمت، فواید و هزینه های آن، طبقه بندی عوامل موثر بر ترک خدمت و انواع آن پرداخته شود. پس از آن به تعریف پدیده تلخ ترک خدمت مجازی پرداخته و در نهایت در خصوص تمایز بین ماندگاری و ماندگاری مطلوب سازمانی به بحث و نتیجه گیری می پردازیم.

کلیدواژه ها:

حفظ و نگهداشت منابع انسانی ، ترک خدمت ، ترک خدمت مجازی