مدیریت زنجیره تأمین در شرکتهای صنعتی(مطالعه مقایسه ای کشورهای ایران، تایوان و ایالات متحده امریکا)

مدیریت زنجیره تأمین، یکی از شاخه های نوظهور مدیریت است که روز به روز در حال پیشرفت و تکامل است و به دنبال راه هایی برای کاهش هرچه بیشتر سیکل تولید محصول و ارائه خدمات تا رسیدن به دست مشتری ضمن بالا بردن کیفیت محصول و خدمات مورد نظر است. هدف تحقیق حاضر مقایسه ی میزان تأثیر اجزاء اصلی مدیریت زنجیره تأمین بر عملکرد سازمانی در کشورهای ایران، تایوان و ایالات متحده امریکا می باشد. داده های تحقیق حاضر به روش میدانی و از طریق توزیع پرسشنامه گردآوری شده است و جامعه آماری شامل مدیران ارشد و میانی شرکت های صنعتی می باشد که تعداد 114 مورد به عنوان نمونه به روش نمونه برداری تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند. تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و براساس روش از نوع تحقیقات علی می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از تکنیک مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شده است و فرضیه ها با استفاده از ضرایب رگرسیون استاندارد شده و آزمون t مورد بررسی قرار گرفته اند بعلاوه برای ارزیابی برازش مدل تحقیق از آزمون کای دو و شاخص های برازندگی (مانند GFI ,RMSEA و...) استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بین کارکرد در زنجیره تأمین وعملکرد در ایران و ایالات متحده رابطه معنادار نبوده، اما در تایوان این رابطه معنادار بوده است. همچنین میان روابط در زنجیره تأمین و عملکرد در هر سه کشور رابطه معنادار نبوده و ارتباط بین توانمندی زنجیره تأمین و عملکرد سازمانی در هرسه کشور رابطه معنادار بوده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت زنجیره تامین ، کارکرد در زنجیره تامین ، روابط در زنجیره تأمین ، توانمندی در زنجیره تأمین ، مدل یابی معادلات ساختاری