عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی (محدودیت ها، اثرات و راه حل های اصولی)

در جریان همگرایی و همکاری های جهانی یکی از مهمترین بخش ها، بخش اقتصاد بوده است. سازمان های بین المللی همچون صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و سازمان تجارت جهانی به عنوان سازمان های تخصصی در حوزه اقتصاد، سیاست هایی را در پیش گرفته اند که کاملاً در راستای جهانی کردن اقتصاد قرار دارد. در این میان سازمان تجارت جهانی به عنوان مهم ترین سازمان در بخش اقتصاد بین الملل پس از جنگ جهانی دوم تشکیل شد. امروزه، همکاری های بین المللی بطور اساسی مورد توجه اغلب کشورها و سازمان های تخصصی بین المللی قرار گرفته است. نیاز روز افزون به همکاری و همگرایی منطقه ای و جهانی، باعث شده است که روند عضویت در سازمان های بین المللی سرعت بیشتری بخود گیرد. در فرایند پیوستن به اقتصاد بین الملل، آنچه مهم است حضور موثر و فعال در عرصه اقتصاد و تجارت بین الملل است. کشور ما نیز که خواهان حضور در عرصه بین المللی و بازارهای جهانی است، ناگزیر از مشارکت فعال و عضویت در سازمان های منطقه ای و بین المللی همچون سازمان تجارت جهانی است که یکی از الزامات این مهم، افزایش کمی و کیفی تولیدات داخلی با جهت گیری صادراتی است. این مقاله بر آن است تا به سئوالات زیر پاسخ دید:- موانع و محدودیت های موجود جهت عضویت کامل ایران در سازمان تجارت جهانی چیست- اثرات مثبت و منفی الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی چیست- راه حل های اصولی مقابله با اثرات منفی عضویت ایران به سازمان تجارت جهانی چیستو در نهایت به الزامات کشورمان برای عضویت در سازمان تجارت جهانی و تمهیدات لازم جهت به حداقل رساندن ریسک های احتمالی عضویت در این سازمان اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

عضویت ، ایران ، سازمان تجارت جهانی ، همکاری ، موافقتنامه