تحلیل میزان توانمندی گردشگری ژئومورفوسایت ها براساس روش pralongمطالعه موردی: شهرستان کامیاران

توانایی بالای لندفرم های ژئوموفولوژیکی در زمینه ژئوتوریسم و جذب گردشگر برهمگان روشن است. آنچه توانمندی های لندفرم ها را در زمینه جذب گردشگر دو چندان میکند ارتباط لندفرم ها با بحث گسترش مدنیت و آثار باستانی تاریخی، فرهنگی و هم چنین مباحث ورزشی است. شهرستان کامیاران به دلیل دارا بودن لندفرم هایی چون دره پالنگان، چشمه کواز، کتیبه تنگیور، دریاچه سدگاوشان، چشمه های آهکی از جمله سرحوض و شیخ علاءالدین، قلعه پالنگان و کوهستان شاهو توانایی بالایی در زمینه توسعه گردشگری و جذب توریسم دارند. هدف از این پژوهش ارزیابی توانمندی های لندفرم های شهرستان کامیاران با استفاده از روش پرالونگ است. ابزارهای اصلی به کار رفته در پژوهش حاضر شامل تصاویر ماهواره ای، نقشه های توپوگرافی، نقشه های زمین شناسی و نرم افزار Arc Gis هستند. در این پژوهش نخست لندفرم های ژئومورفولوژیکی با توانایی جذب توریسم شناسایی و مورد بررسی قرار گرفتند سپس بر اساس مدل پرالونگ به ارزیابی قابلیت های این لندفرم ها از نظر گردشگری و جذب ژئوتوریسم پرداخته شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که از نظر میانگین ارزش بهره وری و گردشگری دریاچه سد گاوشان و منطقه پالنگان به همراه کتیبه تنگه ور بالاترین توان را در زمینه جذب ژئوتوریسم دارند. توانمندیهای بالای گردشگری ژئومورفوسایتهای این شهرستان در زمینه آموزش علوم زمین و ویژگی هایی همچون زیبایی و وجود جاذبه های تاریخی، باستانی و فرهنگی انکار ناپذیر است. از عوامل اصلی گسترش نیافتن ژئوتوریسم در این شهرستان می توان به نبود زیرساخت ها و تبلیغات نامناسب اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

ژئوتوریسم ، ژئومورفوسایت ، روش پرالونگ ، توان گردشگری ، کامیاران