تعیین راهبرد انتقال فناوری اتیلن با استفاده از روش AHP

کشور ایران با دارا بودن جایگاه سوم و دوم جهانی در زمینه ذخائر نفت و گاز (EIA,2010) یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیا محسوب می شود . یکی از مهمترین و با ارزش ترین مشتقات گازی ، اتان می باشد که با انجام فرایند کراکر بر روی آن ، محصول با ارزش بسیار بالای اتیلن تولید می شود . اتیلن خوراک واحدهای پتروشیمی پلیمری است که محصولاتی با ارزش افزوده بالاتر همچون انواع فیلم ها ، لوله ، مواد پلاستیکی و ... را تولید می کنند ، که این محصولات علاوه بر ایجاد منافع مالی برای کشور ، به دلیل نوع کاربردشان و وابستگی صنایع مختلف به آنها ، دارای اهمیت راهبردی می باشند ، به دلیل به روز بودن صنعت پتروشیمی و نیاز به دانش احداث آن ، تصمیم گیری درباره نحوه دستیابی به این دانش و فناوری برای شرکت های متولی توسعه این صنعت دارای اهمیت به سزایی است . در این مقاله هدف تعیین مناسبترین راهبرد انتقال فناوری در قالب مدل تصمیم گیری AHP و با استفاده از دانش خبرگان صنعت پتروشیمی بالاخص افراد با تجربه در حوزه اتیلن می باشد .در این مسئله 8 راهبرد ممکن انتقال فناوری اتیلن با توجه به شرایط صنعت پتروشیمی در ایران شناسایی گردیدند که عبارت بودند از : کنسرسیوم تحقیقاتی ، برون سپاری فناوری ، همکاری مشترک ، سرمایه گذاری مشترک ، خرید فناوری ، خرید سازمان ارائه کننده فناوری ، تحقیق و توسعه و مهندسی معکوس ، که در نهایت روش تحقیق و توسعه به عنوان مناسبترین راهبرد انتقال فناوری اتیلن شناسایی گردید.

کلیدواژه ها:

انتقال فناوری ، اتیلن ، روش تصمیم گیری AHP