نقش جنسیت، رشته تحصیلی و مدیریت زمان در پیشبینی خلاقیت کلامی دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا

زمینه: خلاقیت یکی از عرصه های اصلی دانش بشری است و بخشی از فعالیتهای دانشجویان دردانشگاه باید در این راستا باشد. هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه خلاقیت و مدیریت زمان بر اساس متغیر تعدیل کنندهجنس و رشته تحصیلی انجام شده است. روش: روش پژوهش حاضر، از نوع همبستگی میباشد که در آن به دنبال پیشبینی تغییرات متغیر ملاک خلاقیت بر اساس متغیرهای پیش بین هستیم. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویاندانشگاه بوعلیسینا در سال 1391 بوده است که از میان آنها 375 نفر به عنوان گروه نمونه به شیوه طبقهای نسبی انتخاب شده و به وسیله دو پرسشنامه مدیریت زمان بریتون و تیسر و بخش کلامی آزمون خلاقیت تورنس، آزموده شد هاند. یافتهها: بیانگر این است که بین خلاقیت و مدیریت زمان در دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ به گونهای که هرچه برنامهریزی کوتاه مدت در دانشجویان بیشتر باشد خلاقیت فردی آنها نیز بیشتر است. همچنین، م یتوان بیان کرد برنامهریزی کوتاه مدت در دانشجویان پسر نسبت به دانشجویان دختر رابطه قویتری با خلاقیت فردی دارد. افزون بر این، بین نگرش به زمان و خلاقیت هم رابطه مثبت معنی دار وجود دارد و نمره خلاقیت کلامی دختران بالاتر از پسران است. نتیجه گیری: بر اساس یافت ههای تحقیق، متغیرهای ساختاری چون جنسیت، رشته تحصیلی و مدیریت زمان دارای سهم مثبت و معنی دار در پیش بینی خلاقیت کلامی دانشجویان م یباشند.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، خلاقیت کلامی ، مدیریت زمان ، دانشجو ، برنامهریزی کوتاه مدت