نقش کیفی فضاهای تفریحی و فراغتی در ارتقای سطح تعاملات اجتماعی

امروزه نگاه به فضاهای تفریحی و فراغتی، بعنوان یک ضرورت اساسی در برنامه های توسعه شهری حکایت از بازتولید این فضاها در تقویت وجهه فرهنگی اجتماعی شهر دارد؛ این درحالی است که به دلایل مختلف از جمله گرایش به زندگی خصوصی، توسعه زندگی اطلاعاتی، توسعه حومه نشینی و مشکلات ناشی از فرسودگی و ازدحام فضاهای درونی شهرها و... در دهه های قبل، این فضاها اهمیت کمتری در الگوهای شهرسازی معاصر داشته اند. از دیدگاه عینی و مادی فضای شهری بستری است که روابط اجتماعی و حیات مدنی در آن جریان می یابد. فعالیتهای تفریحی جمعی در فضای شهری می تواند یکی از مهمترین بسترهای ایجادتعاملات اجتماعی و ارتقاء سطح فرهنگی جامعه باشند، اگر این فعالیتها ریشه در مناسبات اجتماعی ویا خاطره های جمعی در یک محیط مناسب داشته باشند . قوام ودوام جامعه به روابط اجتماعی و تعاملات اجتماعی کمیت و کیفیت آن بستگی دارد. عوامل متعددی بر هر یک از الگو ها، روابط اجتماعی و کیفیت آن موثر است. در این میان فضاهای تفریحی به عنوان یک فضای شهری به ویژه در دنیای جدید آثار متفاوتی را بر کیفیت و کمیت روابط اجتماعی بر جای گذاشته است که در این تحقیق به چگونگی این تاثیرات پرداخته و به تاثیرات کیفی فضاهای تفریحی، بر حضور مثبت افراد و تعاملات بین آنها پرداخته خواهد شد. در این پژوهش عواملی را که باعث اجتماع پذیری شهروندان در فضاهای شهری شده تبیین نموده و به بررسی این عوامل در فضاهای تفریحی و فراغتی به عنوان یک فضای شهری عمومی پرداخته و تمایل افراد برای حضور در این فضاها، ارتقائ کیفی این فضاها و در ادامه عواملی که باعث به وجود آمدن سطح تعاملات اجتماعی مناسب در فضای جمعیمی شود مورد بررسی قرار میگیرد، نتایج حاصله نشان می دهد که ارتقای کیفی فضاهای تفریحی و فراغتی شهری جهت ایجاد سرمایه اجتماعی و تقویت یکپارچگی جامعه امری ضروری است.

کلیدواژه ها:

فضای تفریحی ، فضای شهری ، تعاملات اجتماعی ، ارتقای کیفی