بررسی و تاثیر معماری و توسعه پایدار در رشد هوشمند شهرک های جدیدشیراز با رویکرد زیست محیطی

در راستای حفظ سامانه شهری که دارای الگوی مشترک محیطی- عملکردی می باشد، شکل گیری شهر شیراز همیشه از قدیم با اقلیم درتعامل بوده است.در دوره معاصر )جدید( با رشد جمعیت افراد جامعه منجر به پراکندگی شهری و به وجود آمدن شهرک های جدید در اطراف شهر می باشد حال آنکه توسعه پایدار به لحاظ کیفی،سلامت انسان و اکولوژی در بلند مدت بهبود بخشیده و این خود شروع معماری پایدار شده است. هدف از این مقاله طراحی شهرک های جدید پایدار با رویکرد بومگرایی و رشد هوشمندانه شهر در راستای توسعه معماری پایدار که تاثیر آن برای تامین نیازهای زیست محیطی در جهت کاهش مصرف انرژی و حفظ اقلیم برای نسل حال وآینده می باشد. روش تحقیق مقاله مبنی بر ادبیات الگوهای طراحی اولیه شهرسازی شیراز در قدیم و جدید می باشد که مرتبط با توسعه پایدار و معماری پایدار و همچنینجنبش ها و نظریه های طراحی رشد هوشمند شهرها می باشد که می تواند تاثیر گزار بر محیط زیست باشد.این شیوه مبنی است بر مطالعات اسنادی براساس مرور ومستندات مربوط به نظریه های مرتبط با موضوع تحقیق صورت گرفته است.در جریان یک بررسی کتابخانه ای ،مقالات پژوهشی و کاربردی و همچنین نتایج بررسی موردی و یا گزارشات چاپ شده در مجلات علمی پژوهشی داخلی و خارجی در زمینه ایده های ارائه شده جنبش های مختلف شهر گرایی در دوره های مختلف و رشد هوشمند بررسی می گیرد و در نتیجه با بررسی رشد هوشمند در شهر شیراز در دو بافت قدیم و جدید با ارایه راهکارهای مناسب برای حفظ انرژی و اقلیم پرداخته ایم

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، رشد هوشمند ، زیست محیطی ، بافت قدیم و جدید