مفهوم تکنولوژی و حیطه حضور آن در معماری

به گفته ی هایدگر فیلسوف آلمانی تکنولوژی ابزار نیست بلکه دیدگاهی به جهان است. تکنولوژی مفهومی است که در دنیای امروز نقش پررنگی به خودگرفته است و باعث تغییر در جهان شده است. ورود نگرش تکنولوزیک به معماری نیز دستاوردها و تغییراتی را به همراه داشته است. معماران هرروزه به طور مستقیم و غیر مستقیم از پیشرفتهای علم و تکنولوژی به نفع خود سود می برند. امروزه دهانه های بزرگتری را نسبت به گذشته می توان پوشش داد و ازمصالح متنوع تری برای ساخت بهره مند هستیم. اما بنا های ما کمتر از گذشته توانایی حس برانگیزی در مخاطب را دارند. استفاده از سیستمها و مصالحصنعتی، همه جایی شدن مصالح، کمرنگ شدن مصالح بوم آورد و تکنیک های ساخت محلی ، ساختمان های ما را به سمت یکرنگ شدن و بی هویت شدن پیش می برند. هرچند که تکنولوژی و فن آوری بارزه اصلی قرن ماست اما کمتر به جوهره و ماهیت آن توجه شده است. نحوه استفاده از دستاوردهای فن آوری، معماری ما را به سمتی پیش می برد که برانگیختگی حسی ناشی از فضا کمرنگ می شود. در این مقاله سعی داریم ضمن بیان مفهوم تکنولوژی و جدایی آن از هنر و حیطه ی حضور و نقش آن در معماری را بیان کرده و به چگونگی خلق وادراک کیفیات فضایی برآمده از تکنولوژی در بنا بپردازیم.

کلیدواژه ها:

تکنولوژی ، کیفیت فضایی ، هنر ، ادراک حسی