تأثیر کیفیتی مصالح نوین در صنعت ساختمان نانوذرات دی اکسیدتیتانیوم

امروزه گستره طراحی و ساخت هر روزه شاهد نوآوری ها و کارآیی جدید در زمینه مصالح کارآتر و پربازده تر بوده است. کارآیی بیشتر به معنای افزایش مقاومت، شکل پذیری، دوام و توانایی بیشتر، کاهش هزینه ساخت و ساز، کاهش هزینه نگه داری پس از ساخت بنا و افزایش عمر سازه نسبت به مصالح سنتی می باشد. بدون تردید فناوری نانو جامعه مهندسی را به سوی انقلاب صنعتی جدید هدایت می کند. این فناوری نوین فرصت های بیشماری را برای متخصصان عرصه های مختلف دانش و صنعت بوجود آورده که بتوان مواد و مصالح مورد استفاده را بسط داده، ضعف آنرا کمتر کرده و بر مزایای آن بیفزاید. کما اینکه هر روز کیفیت جدیدی از مواد و مصالحساختمانی بدست می آید که حتی تا دیرز هم تصور آن را نمی کردیم. تا کنون نانوتکنولوژی در صنعت ساختمان در حوزه های مختلفی، از تولید شیشه های هوشمند گرفتهتا تولید سطوح آنتی باکتریال، سطوح خود تمیز شونده، سطوح تصفیه کننده هوا، سطوح با قابلیت خود ترمیم شوندگی کاربرد پیدا کرده است . نگه داری ساختمان و اجزایآن، از فعالیت های مهمی است که پس از ساخت بنا باید مورد توجه طراحان و کاربران ساختمان قرار گیرد. این مسئله، بویژه در مورد سطوح در معرض دید، مانند نمای ساختمان اهمیت ویژه ای پیدا می کند. هزینه و نیروی انسانی که به این منظور صرف می شود در ساختمان های ویژه )مانند آسمان خراش ها و ساختمان های بزرگ مانند ورزشگاه ها، موزه ها و ...( قابل توجه می باشد. به منظور کاستن از هزینه های نگهداری و تمییز کردن سطوح ساختمان و همچنین کاهش تکرار این فرآیند، متخصصان عرصه نانو فناوری، از این فناوری نوین به منظور ایجاد امکانی برای سطوح، با هدف خود تمییز شوندگی و آسان تمییز شوندگی استفاده کرده اند. در این مقاله برآنیم که تا با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و به صورت اسنادی به معرفی مصالح کارآتر و پربازده تر و همچنین به بیان ویژگی ها و افق هایی که پیش روی معماران - است بپردازیم. ضرورت این پژوهش کاهش هزینه های نگه داری فضاهای عمومی است که در این راستا به بررسی فرآیند خود تمییز شوندگی که شامل دو مسیر هیدروفوبیک )آب گریزی( و دیگری ویژگی هیدروفیلیک )آب دوستی( و معرفی خواص نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم بر روی سطوحی مانند شیشه های ساختمانی، مصالح نماسازی، بتن، پانل های خورشیدی تولید انرژی می باشد

کلیدواژه ها:

مصالح نوین ، نانوتکنولوژی ، نانو ذرات ، دی اکسید تیتانیوم