موقعیت بهینه بالچه انتهائی بال هواپیما نسبت به زاویه دوران اهرم ورودی در مکانیزم 12 میله ای بال گسترده در شرایط ماکزیمم ضریب لیفت ایرفویل

زمانی که هواپیما می خواهد از روی زمین بلند شود و یا بر روی آن فرود آید، دارای کمترین سرعت پروازی خود است. این دومرحله زمانی، برای هواپیما دومرحله ی کاملاً بحرانی و حساس است. برای این که بتوان این دو سرعت را باز هم کاهش داد، باید ضریب لیفت هواپیما را افزایش داد. اما برای یک ایرفول(هوابر) با شکل مشخص ضریب لیفت حداکثر به نحوه ی عبور جریان از روی ایرفول بستگی مستقیم دارد. برای افزایش این ضریب می توان ساختار طبیعی ایرفول را توسط بالچه هایی تغییر داد به نحوی که با پائین آمدن بالچه ها تحت زاویه مشخص، ضریب لیفت ایرفول افزایش می یابد. برای تعیین موقعیت بالچه ها لازم است کلیه پارامترهای سینماتیکی در مکانیزم را به طور دقیق بررسی کرد تا سرعت و شتاب نقاط مختلف موجب قفل شدگی مکانیزم نشوند و از طرفی جمع شدگی مکانیزم در محفظه بال هواپیما ممکن باشد. با بررسی پارامترها نتایج بدست آمده از روش حلقه های برداری آنگاه بکمک نرم افزار Working model مقایسه شده اند.

کلیدواژه ها:

مکانیزم ، بال گسترده ، هواپیما ، ضریب لیفت ، بالچه