مدلسازی فرآیندهای پیچیده بر اساس داده های ورودی- خروجی با استفاده از برنامه ریزی ژنتیکی

امروزه به دلیل پیچیدگی زیاد فرآیندها و عدم امکان ارائه مدل تحلیلی، مدلسازی فرآیندها با استفاده از داده های ورودی-خروجی از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مقاله از برنامه ریزی ژنتیکی چند هدفی برای مدلسازی فرآیند برشکاری انفجاری بر اساس داده های آزمایشگاهی استفاده می شود. با استفاده از برنامه ریزی ژنتیکی بر خلاف اکثر شبکه های عصبی محدودیتی در انتخاب نوع تابع حاکم وجود ندارد و تمامی توابع محاسباتی در مدلسازی میتوانند مورد استفاده قرار گیرندکه منجر به ارائه مدلهای ساده و دقیقی میشود. توابع هدفی که برای بهینه سازی چندهدفی مدنظر قرار گرفته اند شامل خطای مدلسازی، خطای پیش بینی و پیچیدگی مدل میباشند که همگی باید کمینه شوند. منحنی های پارتو که شامل نقاط بهینه غیربرتر است ارائه شده و نقطه مصالحه طراحی پیشنهاد میگردد. مقایسه نتایج با کارهای قبلی انجام شده نشان دهنده برتری نتایج حاصل از این تحقیق است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ژنتیکی ، مدلسازی ، سیستم های پیچیده ، برشکاری انفجاری