بررسی عددی اثرات جابه جایی موقعیت بال بر روی محدوده پایداری موشک پدافندی و اعتبارسنجی آن با نتایج تجربی

امروزه با توجه به پیشرفت روز افزون پردازنده های محاسباتی و افزایش سرعت محاسبات و همچنین عدم کارآیی روشهای تحلیلی در مدلهای پیچیده و هزینه بالای روشهای تجربی، استفاده از روشهای عددی جهت شبیه سازی جریان، اهمیت بیشتری پیدا کرده است. در این تحقیق، به بررسی عددی اثرات جابه جایی موقعیت بال بر روی محدوده پایداری پرداخته شده است. به همین منظور بررسی روی پنج مدل مختلف، شامل جابه جایی بال در پنج موقعیت در راستای محور طولی بدنه در رژیم مافوق صوت و اعداد ماخ 1/5 و 3/5 و زوایای حمله صفر تا 20 درجه انجام شده است. از آنجاکه حل عددی جریان روی این مدلها نیازمند سرعت پردازش و حافظهبالایی است، از سیستم پردازش موازی استفاده گردیده است. در این شبیه سازی از معادلات جریان مغشوش ناویر استوکس تراکم پذیر سه بعدی پایا استفاده شده و برای حل عددی، از روش حجم محدود و حل کننده بر مبنای چگالی با فرمول بندی صریح و دقت مرتبه اول استفاده شده است. سیال به کار رفته، هوا با چگالی گاز ایده ال انتخاب و از شبکه بی سازمان و مدل آشفتگی K-ε-RNG استفاده شده است. نتایج حاصله، موقعیت مناسب بال جهت کاهش اثرات تداخلی و کاهش حاشیه استاتیکی و مانورپذیری موشک مورد نظر را در بر دارد. به منظور اعتبارسنجی و اطمینان از صحت نتایج بدست آمده، نتایج یکی از مدلها با نتایج موجود از تست تونل باد همان مدل که در دانشگاه امام حسین(ع) انجام شده، مقایسه گردید و مشخص شد که نتایج همخوانی بسیار خوبی با همدیگر دارند.

کلیدواژه ها:

تحلیل عددی ، نسبت منظری ، فرووزش ، حاشیه استاتیکی