توسعه ی اکوتوریسم فرهنگی در ایل قشقایی

اکوتوریسم و گردشگری فرهنگی در سراسر جهان در حال رواج است. بسیاری از کشورها به دلیل داشتن پتانسیل های لازم برای این قبیل فعالیت ها، دستیابی به منافع اقتصادی و فراهم کردن فضایی برای آئین هایشان، ایجاد و تقویت احساس غرور و افتخار، آگاهی از غنای فرهنگی شان و شیوه های مدیریت منابع در کشورشان تصمیم به مشارکت در اکوتوریسم و گردشگری فرهنگی می گیرند. با برقراری ارتباط بین گردشگری فرهنگی و طبیعت گردی می توان بر فرصت توانمندسازی تمرکز کرد که چنین ا تحادی از عهده ی مردم بومی برمی آید. اکوتوریسم فرهنگی بر مبنای اصل همکاری بین مردم محلی، مدیران و متخصصانی مثل مردم شناسان و کارشناسان محیط زیست استوار است و از پتانسیل بالایی برای جذب گردشگران و بالتبع جذب منافع مالی و ایجاد فرصت های شغلی در بسیاری از مناطق از جمله مناطق عشایری ایران و به عنوان نمونه مناطق ییلاق و قشلاق عشایر قشقایی برخوردار است. بنابراین، این مطالعه با تاکید بر شناسایی پتانسیل های اکوتوریسم فرهنگی در ایل قشقایی طراحی شده است. در پژوهش حاضر از روش کتابخانه ای و مطالعات اسنادی بهره گرفته شده است و این پژوهش با توجه به نحوه ی گردآوری داده ها در زمره ی تحقیقات توصیفی – تحلیلی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد که بایستی به عشایر کشورمان از جمله ایل قشقایی به عنوان یک میراث فرهنگی نگریسته شود و با توجه به جاذبه های فرهنگی منحصر به فرد این ایل از جمله آداب و رسوم، مسکن، صنایع دستی، موسیقی و ...، و جاذبه های طبیعی آن همچون چشم اندازهای طبیعی، اقلیم متفاوت و ... گردشگری را در برنامه ریزی های کلان کشور مدنظر قرار داد تا ضمن حفظ این میراث گران بها، بتوان گامی در جهت توسعه ی اقتصادی این ایل برداشت.

کلیدواژه ها:

گردشگری فرهنگی ، اکوتوریسم ، اکوتوریسم فرهنگی ، ایل قشقایی