دریاچه های استان فارس به عنوان یکی از مناطق مهم اکوتوریسم

تنوع زمین شناختی، خاکی و اقلیمی استان فارس باعث شده که این استان از غنای بالایی از تنوع زیستی برخوردار شود و به عنوان یکی از مهمترین قطب های تاریخی، فرهنگی و برخوردار از چشم اندازهای طبیعی زیبا در صنعت گردشگری و اکوتوریسم مطرح شود. یکی از این جاذبه ها وجود دریاچه های آب شور و شیرین متعدد در مناطق جغرافیایی مختلف همراه با تنوع زیستی گیاهی و جانوری است. هدف از این تحقیق شناسایی و معرفی این پتانسیل ها با توجه به چشم اندازهای زیبای طبیعی، تنوع زیستی گیاهی و جانوری و تراکم گونه های مختلف پرندگان مهاجر و ویژگی های چندجانبه این مناطق، جهت جذب گردشگران بومی و غیربومی و حتی خارجی است. به این منظور پس از مطالعات کتابخانه ای، مسافرت های صحرایی تکمیلی متعدد به زیست بوم های آبی استان، توسط نگارندگان مقاله صورت گرفت و تعداد این دریاچه ها، شور و شیرین بودن آب آنها، پوشش گیاهی و درنهایت پتانسیل های گردشگری این مناطق مشخص گردید. بررسی ها نشان می دهد حدود 1/4 درصد از مساحت استان فارس را دریاچه ها دربرگرفته است و این استان بیشترین تعداد دریاچه ها را دربین استان های کشور دارد. این دریاچه ها را میتوان به دو گروه با آب شور و با آب شیرین تقسیم کرد که در مجموع شامل 11 دریاچه طبیعی (پریشان، دشت ارژن، مهارلو، شش پیر سپیدان، برم فیروز، هفت برم، بختگان و تشک نرگس، کافتر، برم شور ممسنی، هرم و هیرم) و 6 دریاچه مصنوعی(سد درود زن، سد سیوند، سد ملاصدرا، سد تنگاب، سد ایزد خواست و سد سلمان) است. پوشش گیاهی این مناطق به صورت گیاهان بن در آب، شناور و غوطه ور است. پرندگان آن شامل اردک، پلیکان، غاز، درنا، آنقوت، انواع پرندگان حاشیه آبچر مانند حواصیل، اگرت، غاز، چنگر و طاووسک می باشد. گونه های بسیار نادر و کمیاب نیز گاها در سطح بعضی از دریاچه ها دیده شد که شامل عروس غاز، اردک مرمری، اردک سرسفید و پلیکان پاخاکستری است.

کلیدواژه های دریاچه های استان فارس به عنوان یکی از مناطق مهم اکوتوریسم:

استان فارس ، زیست بوم ، دریاچه ، گردشگری ، تنوع زیستی