بیوتکنولوژی و حفظ ژرم پلاسم

از بین رفتن ذخایر ژنتیکی و یا ژرمپلاسم را فرسایش گویند. فرسایشژنتیکی فقدان تنوع ژنتیکی است که اغلب اوقات توسعه و تسریع آن به وسیله فعالیتهای انسانی صورت میگیرد. در جمعیتهای گیاهی محلی، فرسایش ژنتیکی نتیجه فقدان محل بوم یا جای اصلی و متلاشی شدن آن است. به لحاظ تاریخی، پدیده فرسایش ژنتیکی زمانی بهوجود میآید که ارقام پرمحصول و سایر ویژگیهای مطلوب موردنظر کشاورزان به لحاظ ژنتیکی، جایگزین گونههای قدیمی و سنتی شده باشند. بیوتکنولوژی با توسعه روشهای آزمایشگاهی برای حفظ ژرم- پلاسم، کمک شایانی به حفظ ذخایر ژنتیکی نموده است که از جمله آنها میتوان، به استفاده از تکنیک حفاظت انجمادی، بانک مریستم بهمنظور نگهداری مواد گیاهی با بذور سخت، استفاده از تکنیکهای مختلف کشت بافت و مهندسیژنتیک، برای حفظ و افزایش تنوع ژنتیکی اشاره نمود. نشانگرهای مولکولی نیز به منظور بررسی تنوع و ساختار ژنتیکی و تهیه نقشههای ژنتیکی کاربرد فراوانی دارند.

کلیدواژه ها:

فرسایش ژنتیکی ، بیو تکنولوژی ، ژرم پلاسم ، ذخایر زنتیکی