نقش حاکمیت کاربرد نماددربافت های تاریخی درشهرهای ایرانی - اسلامی مطالعه موردی: بقعه سیدتاج الدین غریب درشهرشیراز

بافتهای تاریخی در روند رو به گسترش شهرها از گذشته تا حال در بردارنده تاریخ مستند هر دوره هستند، نمادها و المان های شهری از جمله بناهای مهم در طراحی معماری و طراحی شهری محسوب می شوند. به نحوی که گاه حتی از خود شهر پراهمیت تر جلوه می نمایند؛ چرا که بیانگر هویت، شخصیت و عصاره شهر در یک ساختار نمایان هستند. بررسی و مطالعه در خصوص این نمادها نشان می دهد که بنیان این نوع بناها بر پایه مفاهیم، سنت ها، فرهنگ، هویت و تاریخ شهر استوار شده است. شیراز به عنوان پایتخت فرهنگی ایران و سومین حرم اهل بیت نیز نمادها و نشانه های تاریخی مهمی را در دل خود جای داده است این مقاله با این فرضیه که باززنده سازی نمادها و نشانه های تاریخی شهرهای ایرانی – اسلامی سبب خوانایی و زنده کردن آنها خواهد شد پاسخ به این سوال است که نمادها و نشانه های تاریخی تا چه میزان باعث خوانایی و شفافیت این شهرها می شود و با استفاده از روش تحقیق کتابخانه ای و میدانی، تحلیل محتوا و استدلال منطقی بقعه سید تاج الدین غریب را در بافت تاریخی شهر شیراز به عنوان یک نشانه برای شهر مورد مطالعه و راهکارهایی جهت چگونگی باززنده سازی این نشانه ها در شهر به منظور زنده کردن بافت تاریخی ارائه گردیده است

کلیدواژه ها:

شهرایرانی - سلامی ، نماد ، نشانه ، بقعه سیدتاج الدین غریب ، بافت تاریخی