بررسی روندشکل گیری واحدهای همسایگی باهدف ایجادگروه های اجتماعی پایدار

بررسی محلات قدیمی نشان می دهد پایداری این محلات تنها معطوف به ساختار کالبدی آنها نیست بلکه در پس این ساختار، گروه های اجتماعی مستقلی وجود داشتند که ماندگاری آنها را تضمین می کردند. ظهور شهرهای مدرن، کم رنگ شدن مفهوم محلات، انسان معاصر را بر آن داشت تا این گروه های اجتماعی را در قالب مقوله جدیدی با نام واحد همسایگی احیاء کند. اگرچه این ایده ها در بسیاری از موارد با شکست روبرو شد، اما بررسی عملکرد واحدهای همسایگی و مطالعه نتایج تحقیقات در این زمینه، نه تنها به ارائه راهکارها و معیارهای طراحی می انجامد بلکه از بروز مجدد این اشتباهات نیز جلوگیری خواهد نمود. این تحقیق با پذیرش پیش فرض اولیه دانش محیط- رفتار مبنی بر وجود رابطه دوجانبه بین محیط و رفتار، در جستجوی عوامل محیطی مؤثر در ایجاد گروه های اجتماعی در محیط های مسکونی است. بخش اول این پژوهش، با ارائه تعریف مختصری از گرو ه اجتماعی . (community) به برشمردن خاصیات و ارزش های آن می پردازد مرحله بعد به بررسی روند شکل گیری واحدهای همسایگی در دوران مدرن، دلایل شکست، انتقادات مطرح در این زمینه و ایده های جایگزین اختصاص خواهد یافت. در پایان، نتایج در قالب اصول و ایدئوگرامی برای طراحی محی طهای مسکونی با هدف تقویت روابط اجتماعی و انسانی مطرح می شود

کلیدواژه ها:

ماندگاری اجتماعی ، گروه اجتماعیcommunity ، واحدهمسایگی