ساختار گرایی هوشمند در کالبد فضای زندگی برای تحقق معماری ایده آل از بعد روانشناسی محیط

یکی از اصلی ترین نیازهای انسان، سرپناه است. خانه به تعاریف گوناگون، مفهومی فراتر از مسکن دارد، اما محیط مسکونی در تشابه مفهومی، دارای تفاوتهایی نسبت به خانه است وعواملی همچون اقتصاد، فرهنگ و اجتماع در آن دخیل هستند. تامین سکونتایده آل، تفکری نوین است که موجب پیدایش رفتارهای متفاوتی در لرصه های فضای زندگی از جانب انسان می شود. ترکیب تکنولوژی باعملکردهای رفتاری انسان، می تواند جنبه های جدیدی از ارتباطات و تعاملات را بامحیط فراهم اورد اساس پردازش یک محیط مسکونی به ویژه در باب حریم زندگی خصوصی(ترکیبی ازچندمدل است ومدیریت فضاها و نحوه پاسخ گویی به نیازها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است زیرا مفهوم سکونت را در قبال ارائه آرامش و آسایش عرضه می کند. ساختار های فضای زندگی با توجه به نوعفرهنگ شکل می گیرند و الگوهای رفتاری براساس مجموعه نیازهایی که با فرهنگ مرتبط هستند پدید می آید. این نیازها عبارتند از : نیاز فیزیولوژیکی، ایمنی،تعلق، خاطره انگیزی، عزت واعتمادبه نفس، خودشکوفایی،دوست داشتن و زیبایی شناسی. اما سوال اصلی این است که هوشمندی فضاهای خانه تا چه میزان بر رفتارها تاثیر گذار است و تا چه حدی به نیازهای انسان پاسخ می دهد فضاهایی کهقابلیت پاسخ گویی و هوشمندی را دارند، به واسطه یک سیستم جامع مدیریت می شوند که این امر نیازمند برنامه ریزی دقیق می باشد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، هوشمندی ، فضای زندگی ، رفتار ، معماری پاسخ گو