تاملی بر مفهوم هویت در خانه ایرانی -اسلامی

خانه از دیرباز به عنوان محل آرامش و آسایش انسان بوده، مکانی که شخصیت فرد در آن شکل می گیرد ومفهومی فراتر از سرپناه برای انسان داشته و بر دنیای پیرامون خویش معنا و مفهوم می بخشد.خانه ایرانی به مثابه نگرش انسان به خویشتن است، اندرونی صمیمی که از درون به آن نگریسته می شود و تنها بر دوستان صمیمی که به درون آن دعوت می شود قابل روئیت بوده و نمای بیرون در معرض دیدعموم قرار میگیرد. خانه همواره به عنوان بنیادی ترین عامل استقرار و سکونت انسان بوده که در طول زمان متحول شده و تغییرات زیادی یافته است. احساس نیاز به خانه در این زمانبسیار با اهمیت بوده و با توجه به افزایش جمعیت شهری، توسعه شهرنشینی و تغییرات شدید اقتصادی و فرهنگی کیفیت خانه متحول شده و معماری خانه نیز در پی ایجاد هماهنگی مفهوم خانه بافرهنگ تغییرات زیادی یافته است. اما آیا این تغییر وتحول همسوو هم جهت فرهنگ و هویت واقعی یک خانه ایرانی است یا نه در خور بحث گسترده ای است. بنابراین پدیده افزایش جمعیت موجب ساخت وسازهای انبوه در سطح شهرها شده و توجه نشدن به مسائل اقلیمی و بومی باعث ایجاد یک بی هویتی آشکار در سیمای کلی شهرها شده است، بطوریکه بندرت می توان الگوی آثاربناهای گذشته را در خانه های امروز مشاهده کرد. در این مقاله برآنیم که با بازگو کردن عناصر هویتی خانه ایرانی که به عنوان شناسه و الگوی خانه های ایرانی است، پرداخته و از آنجا که هدف از این مقاله بررسیتاثیر هویت در خانه ایرانی اسلامی است به این موضوعات پرداخته – می شود: خانه ایرانی اسلامی دارای چه ویژگی هایی بوده و بر چه – اصولی استوار است؟ نقش هویت در خانه ایرانی اسلامی چیست؟ آیا – خانه های اقلیمی ایران دارای هویت خاص منطقه بومی ایران است؟

کلیدواژه ها:

خانه ، خانه ایرانی اسلامی ، - هویت ، فرهنگ