انعطاف پذیری معماری بومی دررویکرد معماری پایدار

مفهوم معماری پایدار چه به عنوان عمل خلق فضای انسانی وتنظیم رابطه انسان و محیط فیزیکی و چه به عنوان محصول این فرآیند، همواره با محیط پایدار درآمیخته و در یک چهارچوب کلیتعبیر » خلق محیط پایدار انسان ساخت « می توان آن را به معنایکرد. نیل به پایداری محیط کالبدی انسان ساخت به عنوان بخشی از محیط زیست انسانی و دربرگیرنده و سامان دهنده فعالیت های اقتصادی و اجتماعی، در گرو برقراری حالت تعادل پویا میان فضای کالبدی انسانی، محیط فراگیر و کاربران فضاست. پویایی این تعادل در نحوه پاسخ گویی و کنش مندی محیط کالبدی به خواست ها ونیازهای کاربران و نیز شرایط متغیر محیط فراگیر است.آماده سازی بستر ایجاد معماری پایدار، در هر سه شاخه فرهنگی - اجتماعی، اقتصادی و محیطی قابل بررسی است که در همه این شاخه ها توجه به ویژگی ها و قابلیت های منطقه و مردم آن، مورد نظر می باشد. بنابراین درک دقیق آنچه مردم امروز می خواهند ، نکته اساسی در فهم کاربردی بودن ارزش های استخراج شده معماری بومیمی باشد. بدین ترتیب می توان به گونه ای از معماری دست یافت کههمچون معماری گذشته به خوبی کار می کند و در امتداد معماری گذشته، واقع می شود.

کلیدواژه ها:

سازگاری ، انعطاف پذیری ، معماری بومی ، معماری پایدار