نقش فرهنگ و بازپروری فرهنگی در معماری بومی، (مطالعه موردی: بنای سقانفار، به عنوان شاخص هویت فرهنگی و بومی مازندران)

بنای سقانفار، در منطقه شمال ایران با توجه به فرهنگ و شرایط خاص آب و هوایی این ناحیه و بر اساس معماری خاصی که برخاسته از فرهنگ برون گرا با ریشه های ایرانی و اسلامی بوده، شکل گرفته است. این بناهای کوچک چوبی با تراش های ظریف و زیبا و انبوهی از نقوش متنوع و گوناگون که در زبان عرف سقانفار خوانده شده، اما بنا به کتیبه ها و نوشته هایی که در این بناها وجود دارد سقا تالار نامیده شده اند. این بناها همه وقف سردار رشید و پاک کربلا حضرت ابوالفضل (ع) بوده و به نام ابوالفضلی نیز مشهورند و همه ساله در دهه محرم و روزهای سوگواری امام حسین (ع) محل برگزاری مراسم پرشوری هستند. در این پژوهش برآنیم، با انجام مطالعات کتابخانه ای به معرفی بنای سقانفار به عنوان نمود بارز فرهنگی و بومی منطقه شمال کشور و همچنین انعکاس اعتقادات و باورهای آیینی و مذهبی مردمان این خطه در معماری سقانفارها بپردازیم. این مقاله سعی دارد با شناخت این نوع بناها و کشف ریشه های معماری آنها، کمکی باشد در راستای شناخت اصالت های بومی و استفاده از آنها در بازپیرایی معماری معاصر از آفت هایی که از جوانب مختلف بدان وارد می گردد.

کلیدواژه ها:

معماری ، سقانفار ، بومی ، مازندران ، فرهنگ ، هویت