بافتهای فرسوده،چالشها و راهکارها جهت رسیدن به ابعاد کالبدی توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی:شهر رشت)

فرسودگی بافت های شهری امروز به عنوان عاملی برای جلوگیری از رسیدن به توسعه پایدار شهرها شده است.البته قسمتی از این بافتها به عنوان میراث تاریخی و فرهنگی شهرها شناخته می شوند ،این بافتها در اثر کوتاهی در نگهداری وزنده سازی آن به مکانهایی برای انجام اعمال خلاف و پاتوقی برای افراد معتاد و بیمار استکه به بافتهایی نا کارآمد و مسئله دار از منظر کالبدی،عملکردی، اجتماعی و ... تبدیل شده اند.از مواردی که باعث می شود به مسئله بافتهای قدیمی و فرسوده توجه داشت استفاده از مصالح ارزان و قدیمی در اکثریت ساختمانهاست، انتخاب مناطق فرسوده شهری برای اسکان مهاجران و قشر کم درآمد شهر نشان از افزایش روزافزون مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دارد.شهر رشت حدود 797هکتار بافت فرسوده دارد، با توجه به گستردگی بافتهای فرسوده رسیدن به شاخص های پایداری کالبدی امری بسیار حیاتی و مهم است که مورد بررسی قرار گرفته، روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و از طریق مطالعات اسنادی و میدانی اطلاعات گردآوری شده است، همچنین در این راستا شاخص هایی همچون کیفیت ابنیه و کیفیت مصالح مورد استفاده را ارزیابی کرده ایم، با بررسی اطلاعات و سایر منابع دیگر به این نتیجه رسیده ایم که توسعه فیزیکی شهر رشت بدون برنامه بوده و باعث ایجاد نارسائی های کالبدی و اجتماعی در بافتهای فرسوده و حتی بافتهای حواشی شهر شده است که بصورت غیر مجاز رشد یافته اند، مهاجرت از بافت قدیم، آسیبهای اجتماعی بالا در مناطق فرسوده و حواشی شهر و سایر عوامل دیگر باعث شده است که سیمای کالبدی منظم و ایده آلی را شاهد نباشیم، بنابراین در این پژوهش سعی کرده ایم که نوسازی بافتهای فرسوده با توجه به مقوله توسعه کالبدی پایدار مورد بررسی قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، نوسازی ، توسعه پایدار ، شهر رشت