کاربرد شیمی کانیها در دما- فشار سنجی سنگهای متاپلیتی مجموعه دگرگونی دلبر، بیارجمند (جنوب شرق شاهرود)

مجموعه دگرگونی دلبر واقع در حاشیه شمالی زون ایران مرکزی از ترکیبات مختلف متاپلیتی (میکاشیست و گنیس) متاماسهسنگی (متاگریوک و متاپسامیت)، متاکربناتی (مارن و دولومیت) و آمفیبولیتی تشکیل شده است. این مجموعه وگرانیتهای با منشأآناتکتیک توسط سنگهای ژوراسیک و کرتاسه با مرز ناپیوسته فرسایشی پوشیده شده است. شواهد صحرایی نشان میدهد پروتولیترسوبی این مجموعه متشکل از تناوب شیل و ماسه سنگ (پسامیت و گریوک) همراه با لایه های کربناته در بخشهای بالایی بوده است.این توالی رسوبی همراه با دایکهای دیابازی تزریق شده در آنها، متحمل دگرگونی ناحیهای تیپ بارووین در حد رخساره شیست سبز تا آمفیبولیت فوقانی شده اند. نتایج دما- فشار سنجی بر پایه شیمی کانی های بیوتیت، گارنت و پلاژیوکلاز، محدوده دمای 498-468 ˚C وفشار حدود 6Kbar را برای میکاشیست ها و دمای C˚ 645-706 و فشار Kbar 12-7/9 را برای گارنت گنیس ها نشان می دهد که به ترتیب بیانگر شرایط رخساره های شیست سبز و آمفیبولیت فوقانی می باشد. افزایش دما و فشار مبین رخداد دگرگونی ناحیه ای پیشروندهتیپ بارووین تا رسیدن به نقطه ذوب و شروع ذوب بخشی است. مذابهای فلسیک حاصل در ایجاد گرانیتها و لوکوگرانیتهای آناتکسیمشارکت داشته اند. بر اساس نتایج سن سنجی اخیر بر روی گنیسها و گرانیت های منطقه دلبر و مجموعه های دگرگونی و گرانیتوئیدهایمشابه در سایر نقاط ایران مرکزی می توان این رخداد را به کوهزایی پانافریکن در بازه زمانی اواخر نئوپروتروزوئیک- اوایل کامبریننسبت داد.

کلیدواژه ها:

دما فشار سنجی ، دگرگونی ناحیه ای ، مجموعه دگرگونی دلبر ، شاهرود ، ایران مرکزی