مقایسه تطبیقی دهیاری های فعال در روستاهای کوچک و بزرگ باتاکید برنقش کارکردی نظام نوین مدیریت روستایی (مطالعه موردی روستاهای استان کردستان)

ملاک جمعیت برای صدور مجوز تاسیس دهیاری از همان ابتدای تأسیس دهیاری ها ( سال 1382 ) به گونه ای بود که مجوز تأسیسبرای همه روستاهای بالای 20 خانوار صادرمی شد، اما در ادامه کار ایجاد این نهاد در روستاهای کوچک مورد تردید واقع و چنیناستدلال شد که تأسیس دهیاری در اینگونه روستاها به لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نیست و اولویت با روستاهای بزرگی است کههم به لحاظ جمعیتی و هم توان بالاتر اقتصادی برای حمایت مالی از این نهاد عمومی امکان مناسب تری دارند.مطابق آمارسال 1385 ازکل آبادیهای بالای 20 خانوار 14 درصد آنها (4985 آبادی) 200 خانوار وبالاتر جمعیت دارند که قریب 50 درصد کل جمعیت روستایی بالای 20 خانوارراشامل می شود. به عبارت دیگر بخش عمده ی جمعیت روستایی کشور در تعداد کمی از روستاها مستقر است. از آنجاکه در حال حاضر تعداد زیادی از روستاهای کوچک (زیر 100 خانوار) به استناد ملاک اولیه، مجوز تأسیس دریافت کرده اند و فعلا دارای دهیاری فعال می باشند، با بررسی و ارزیابی نقش و عملکرد دهیاری در این دسته از روستاها میتوان موانع و مشکلات تأسیسدهیاری در روستاهای کوچک را مشخص کرد. این پژوهش درپی به چالش کشیدن سه فرضیه هستیم،فرضیه اول در صدد ارزیابیرابطه میان موفقیت دهیاری و عوامل ساختاری است،فرضیه دوم رابطه میان اندازه روستا (میزان جمعیت) و موفقیت دهیاری ها رابررسی می کند ،و فرضیه آخر، رابطه وضعیت اجتماعی و موفقیت دهیاری ها را به چالش می کشد.

کلیدواژه ها:

دهیاری ، روستا ، روستای کوچک ، وضعیت اجتماعی