تخمین عمق آبشستگی ناشی از جت قائم مستغرق با استفاده از ماشین بردار پشتیبان

جریان عبوری از سیستم های تخلیه سیلاب اغلب به صورت جت های ریزشی خارج می شود که این امر میت واند منجر به آبشستگی با ابعاد مختلف در رودخانه پایاب و اطراف این سازه ها گردد ابعاد و مشخصات حفره آبشستگی متاثر از متغیرهای متعددی از قبیل پارامترهای جریان مشخصات بستر آبرفتی، زمان و هندسه آبراهه و همچنین ارتفاع ریزش می باشد جریان مازاد ریزشی از سازه های هیدرولیکی و پیش بینی ابعاد حفره آبشستگی یکی از موضوعات مورد توجه مهندسی برای مدت زمان طولانی بوده است از آنجایی که ساخت مدل فیزیمی کشملات و محدودیت هایی به همراه دارد و معمولا در تعیین نگاشت میان پارامترهایم وثر بر آبشستگی نمی توان اثر دقیق همه پارامترها را درنظر گرفت لذا در مقاله حاضر بهینه یابی ابعاد حفره آبشستگی ناشی از جت های ریزشی با استفاده از ماشین بردار پشتیبان لحاظ شده است در این راستا از داده های آزمایشگاهی حاصل از بررسی جت قائم عمومی مستغرق بر عمق آبشستگی های استفاده شده است بررسی های آماری صورت گرفته نشان می دهد که حداکثر خطای حاصله در اثر استفاده از مدل شبکه عصبی مصنوعی در تخمین عمق حفره آبشستگی 0/86 درصد و حداکثر خطای مقدار نظیر بهنگام استفاده از معادله رگرسیون غیرخطی معادل 4/48 درصد می باشد از طرفی بین مقادیر ابعاد حفره آبشستگی پیش بینی شده توسط ماشین بردار پشتیبان از ضریب همبستگی 0/96 برخوردار است.

کلیدواژه ها:

جت ریزشی ، ابشستگی ، رگرسیون غیرخطی ، ماشین بردار پشتیبان ، ضریب همبستگی