نقش و جایگاه پارک ها و فضاهای سبز شهری در پایداری زیست محیطی با رویکرد طراحی شهری

همواره نیاز به فضاهایی برای استراحت، گذران اوقات فراغت، ارتباط با طبیعت، برخورداری از هوای تازه و ... مورد توجه انسان شهرنشین بوده است. با افزایش جمعیت و رشد روزافزون شهرنشینی و مشکلات ناشی از ان، نیاز به ایجاد پارک های شهری برای ارتقاء سطح سلامتی، اجتماعی و فرهنگی بیش از پیش احساس می شود. از طرف دیگر، پارک های شهری جزئی از منابع زیست محیطی بوده که می توان آنها را سرمایه های شهر به شمار آورد. فقدان مبنای علمی و فنی در طراحی پارک های شهری باعث شده تا پایداری- بقا و کیفیت آنها کاهش یافته و موجب عدم رضایت شهروندان از زندگی شهری و افزایش آسیب های جدی به شهر و محیط زیست شهری شود. هدف از این پژوه تبیین نقش و جایگاه پارک ها و فضاهای سبز شرهی به عنوان فضای تنفس در آینده شهرها است که از دیدگاه طراحی شهری و در جهت نیل به پایداری زیست محیطی بررسی می شود، لذا پاسخ به این پرش ضروری است که چگونه طراحی پارک های شهری، از زیستگاه، تنوع زیستی و جریان های اکولوژیکی حفاظت می کنند و متضمن پایداری آنها در شهر است؟ در پژوهش پیش رو، با روش توصیفی- تحلیلی ویژگی های پارک ها و فضاهای سبز شهری در ارتقاء محیط زیست شهری تحلیل و بررسی شده تا در نهایت راهکارها و سیاست های طراحی شهری در طراحی پایدار فضای سبز تبیین شود. بر اساس نتایج این پژوهش می توان دریافت که لازمه طراحی پارک های شهری پایدار ایجاد هماهنگی بین جهار عامل موقعیت مکانی، عناصر زیباشناختی، نحوه عملکرد و رابطه فرهنگی مردم با طبیعت و استانداردهای لازم است، به گونه ای که طراحی پارک ها و فضاهای سبز، در راستای تأمین انرژی از منابع تجدید پذیر، پتانسیل های ا کولوژیکی و مشارکت مردم در سطح خرد و کلان و القا کننده حس مسئولیت پذیری در نگهداری از فضاهای سبز و پارک ها باشد.

کلیدواژه ها:

شهر ، پارک های شهری ، فضای سبز شهری ، توسعه پایدار ، پایداری زیست محیطی ، طراحی شهری