تحلیل شاخص های پایداری محله ای (نمونه موردی: منطقه سه شهر اصفهان)

دگرگونی در شرایط اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی شهرها و ورود تکنولوژی و افزایش سریع شهرنشینی و توسعه شهری تغییرات اجتناب ناپذیری را در شهرها و علی الخصوص محله های شهری ایجاد کرده است. به دلیل گستردگی ابعاد و تغییر در ماهیت مسائل شهری پیچیدگی این مسائل جامع نگری و توجه به ابعاد و جنبه های مختلف مسئله به مظور حل پایدار آنها را اجتناب ناپذیر ساخته است. تحلیل پایداری و وضعیت شاخص های پایداری در سطح محله های شهری به عنوان رهیافتی جهت دستیابی به توسعه پایدار شهری همواره یکی از اهداف و مدیران شهری بوده است. هدف این پژوهش تحلیل و سنجش شاخص های پایداری در بین محله های شهری منطقه سه اصفهان به عنوان نمونه مطالعاتی می باشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی از نظر نوع، کاربردی- توسعه ای از نظر هدف و پیمایشی از نظر زمانی می باشد؛ روش گردآوری داده های کتابخانه ای- اسنادی همراه به گردآوری م یدانی (برداشت کالبدی و پرسشنامه). نتایج تحقیق نشان دهنده نابرابری میان پایداری در بین محله های چهارده گانه شهر اصفهان می باشد. بطوری که محله های خواجو،چرخاب، شهشان و باغ کاران در بالاترین سطح پایداری و بعنوان محله های پایدار و محله های نقش جهان، قلعه تیره، گلزار، ملک و ستبلستان در سطح دوام پایداری و از نظر شاخص های پایداری متوسط و محله های احمد آباد، سرتاوه، جویباره، امام زاده اسماعیل و سرچشمه از نظر شاخص های پایداری در پائین ترین سطح و به عنوان محله های ناپایدار تحقیق شناخته شدند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، محله ، شهر ، توسعه محله ای اصفهان