توسعه عامل تخریب محیط زیست یا حفاظت از محیط زیست بازدارنده توسعه

امروزه در فرایند تحولات جهانی، اساساً رویکردهای زیست محیطی در کنار جنبش های اجتماعی از قبیل جنبش های جوانان و زنان قرار گرفته و این مقوله جزو چشم اندازهای جدیدی است که کشورهای جهان اعم از پیشرفته، در حال توسعه و عقب مانده نمی توانند به آن توجه نداشته باشند یا به تعبیری مقوله محیط زیست فراتر از نگاه تخصصی، به یک پدیده نوین فرهنگی و اجتماعی تبدیل شده است که نقش و جایگاه تأثیر گذار آن در حوزه های سیاست، اقتصاد و فرهنگ و حتی امنیت باید دیده شود. این نگاه ناشی از فرایندجهانی شدن و بروز جامعه شبکه ای است. بنابراین تحولات سخت افزاری و نرم افزاری که هر جامعه ای و جهان جدید را در برگرفته، نمی تواند مقوله محیط زیست را نادیده بگیرد و این یک موضوع لوکس و شیک نیست، بلکه مقوله ای است که زندگی مردم و سلامت شهروندان و آینده دنیا، فرایند توسعه پایدار و حهت افول و یا ظهور تمدنها را تحت تأثیر خویش قرار داده و می دهد و آثار آن در قانون گذاری، تأسیس ان جی او ها و سازمانها و حکمروایی خوب که بخش جدید جامعه مدنی است نیز جلوه گر است و بطور مشخص هم دولت ها و هم مردم و نهادهای مدنی نمی توانند از اهمیت یافتن محیط زیست خود را برکنار دارند. توجه به محیط زیست هم از اصول بدیهی حکمروای خوب است و هم اینکه جامعه و نهادهای مدنی نمی توانند مسئله محیط زیست را از بقیه مسائل خود جدا کنند به این دلیل کسانی که هم توانسته اند درون ساختارهای رسمی و هم درون ساختارهای مدنی این دیدگاه را پیش ببرند، فهم و برنامه زیست محیطی داشته باشند و کارنامه درخشانی از خود به جای بگذارند در خور تقدیر و تکریم هستند. نتیجه بررسی در این پژوهش آن است که حق توسعه و حق محیط زیست سالم به عنوان حقوق همبستگی از نسل سوم حقوق بشر متأثر از یکدیگر بوده است و یکدیگر را تکمیل می کنند و در تقابل با هم نیستند.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، توسعه پایدار ، جامعه مدنی ، ان جی او ، اصول حقوق بین الملل