توسعه ی پایدار شهری با رویکرد حمل و نقل پیاده محور

با گسترش روند شهرنشینی و رواج چشمگیر استفاده از وسایل نقلیه در سالهای اخیر در جهان بویژه در ایران و به وجود آمدن مشکلات زیادی از قبیل ترافیک، ازدحام و همچنین آلودگی های صوت و زیست محیطی، توجه به مسئله ی حمل و نقل برای رسیدن به یک شهر پایدار امری بسیار ضروری است. دستیابی به پایداری زمانی حاصل می شود که شهر در خدمات انسان باشد نه اتومبیل لذا شهرهای پیاده محور یکی از ابعاد مهم پایداری است. در نوشتار حاضر به روش توصیفی تحلیلی سعی شده است با تعریف مفاهیم پایداری، توسعه شهری پایدار و بویژه مبانی نظری حمل و نقل پایدار به تبیین راهکارهای عمده ی دستیابی به توسعه ی پایدار از طریق حمل و نقل بپردازیم. حرکت عابران پیاده ضروی ترین شکل جابجایی در شهرهاست و به شهروندان فرصت مشاهده و ادراک بیشتری از فضای شهر را می دهد، لذا مهمترین و مؤثرترین راهکار برای دستیابی به پایداری از طریق حمل و نقل، دراولویت قرار دادن حرکت پیاده و پیاده محور کردن فضاهای شهری است. در این راستا ابتدا به باین مفاهیم و تعاریف شهرهای پیاده محور و پیاده راه ها و تبیین نقش و عملکرد اینگونه محورها در فضاهای شهری و همچنین جایگاه آنها در سلسله مراتب شبکه ی شهرها پرداخته و سپس چند نمونه طرح های پیاده راه سازی را در ایران و جهان بررسی می کنیم.

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه پایدار ، حمل و نقل شهری پایدار ، پیاده روی ، پیاده راه ، شهرهای پیاده محور