بررسی عملکرد فضاهای جمعی به مثابه بستر بروز خلاقیت های اجتماعی بر مبنای رویکرد روان شناسی محیطی

آنچه ضرورت انجام این پژوهش را تبیین می کند،توجه به شهر به مثابه ظرف مکان ور وح زمان در تعامل با رفتار انسان هاست. رویکرد تعاملی محیط و رفتار در روان شناسی محیطی نشان می دهد اهمیت بخشیدن به فضاهای جمعی در شهر می تواند تأثیرات مثبتی بر یکی از م همترین چالش های فراروی انسان معاصر در شهرها، یعنی ارتقاء تعاملات اجتماعی و بروز خلاقیت ها داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف تحلیل و بررسی نقش فضاهای جمعی شهری در ارتقاء خلاقیت های اجتماعی و ایجاد شهرهای خلاق، از منظر رویکرد روان شناسی محیطی به صورت کیفی و با روش توصیفی- تحلیلی و بررسی متون انجام گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که فضاهای جمعی شهر، با ایجاد بستری مناسب جهت انجام تعاملات اجتماعی و فعالیت های گروهی، زمینه و فرصت بروز خلاقیت های اجتماعی شهروندان را فراهم می آورند. همچنیناین نتایج باین می دارد که قابلیت های بالقوه موجود در فضاهای جمعی، سبب می شود تا فعالیت های پیش بینی نشده ای در این گونه فضاها صورت پذیرد. این فعالیت ها، به دلیل این که ماهیتی نو دارند، فعالیت های خلاق هستند که پدید آمدن آنها در یک فضای جمعی، سبب بروز خلاقیت های اجتماعی می گردد. از آنجا که این فعالیت ها در یک محیط و فضای جمعی رخ می دهد، بر روی شهر و جامعه تأثیر گذاشته، سبب هم افزایی خلاقیت های اجتماعی افراد می گردد و در نهایت دستیابی به شهر خلاق را ممکن می سازد.

کلیدواژه ها:

فضاهای جمعی ، روان شناسی محیطی ، خلاقیت های اجتماعی ، شهر خلاق