بررسی نقش پیاده راه شهری در ارتقای تعاملات اجتماعی شهر پایدار (تجارب ایران و جهان)

رابطه ی اجتماعی در فضا و زمان اتفاق می افتد. مجاورت می تواند علت شروع رابطه ی اجتماعی باشد، اما شرط کافی آن نیست و میزانی از تجانس برای حفظ این روابط لازم است. حرکت پیاده از قدیمی ترین و ضروری ترین شکل حرکت و تعاملات انسانی در فضای شهری می باشد. شهرها در گذشته از قابلیت پیاده مداری بالایی برخوردار بوده و پیاده روی به ع نوان اصلی ترین الگوی جابجایی مردم در شهر، راهی کم هزینه و در دسترس به سوی افزایش و ارتقای تعاملات اجتماعی در شهری پایدار می باشد. در این مقاله سعی شده تا به کمک روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و با مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی به بررسی و تحلیل تأثیر پیاده راه های شهری بر ارتقای کیفیت محیط و همچنین افزایش تعاملات اجتماعی پرداخته شود. یافته های حاصل از این پژوهش بر این اصل استوار است که فضاهای پیاده محل تجمع اقشار مختلف جامعه و مکانی در جهت ایجاد ارتباطات اجتماعی بین افراد واقع در محیط می باشد. بنابراین پایداری اجتماعی که یکی از مؤلفه های شهر پایدار می باشد با ایجاد و توسعه فضاهای پیاده حاصل می شود.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، پیاده راه ، سرمایه اجتماعی ، تعاملات اجتماعی ، شهر پایدار