بازشناسی ساختار کالبدی- فضایی موزه ایران باستان به عنوان موزه مادر ایران

بی شک وجود موزه به عنوان یک نهاد فرهنگی در اجتماع بسیار ضروری است. فرهنگ هر جامعه یک مفهوم جامع است که تمامی ارزش ها و یافته های معنوی مردمان آن جامعه را در بر می گیرد. فرهنگ، میراث گرانبهای هر قوم از نیاکانشان می باشد، که در ان تغیراتی اعمال می ک نند و برای آیندگان بهارث می گذارند. یکی از راهکارهای عملی و مهم در انتقال این فرهنگ غنی و با ارزش احداث مکانی تحت عنوان موزه و ترغیب مردم جامعه برای بازدید از این مکان ارزشمند می باشد. سال 1295 ه.ق. در کشور ما مرحوم صنی عالدوله نخستین فردی بود که به فکر ساخت مکانی افتاد تا در ان، اشیاء کهن که جزئ میراث فرهنگی به حساب می آیند نگهداری شود. وی به واقع بانی احداث اولین موزه در ایران و ایجاد کننده بستری مناسب برای توجه هر چه بیشتر مردم به فرهنگشان شد. موزه ایران باستان نیز محصول آن نسل م عماری کشور ما می باشد که توسط آندره گدار و ماکسیم سیرو دو معمار فرانسوی طراحی گردید. هدف از این مقاله پی بردن به ساختارهای کالبدی و فاضیی موزه ایران باستان و تأثیر نگرش های نئوکلاسیک ایرانی معماران این بنا بر روی ساختارهای مورد بررسی بوده است. برای پی بردن به این سوال که چه میزان تفکرات معار بنا بر روی ساختار تأثیر گذاشته، پژوهش های میدانی و کتابخوانی صورت پذیرفته است. از نتایج این پژوهش چنین حاصل شد که بنای موزه ایران باستان تحت تأثیر تفکرات ماکسیم سیرو و آندر گدار به ساختاری کلاسیک بدل شده است. که این سوی پیدا کردن به سمت مکتب کلاسیک هم در کالبد و هم در ساختار فضایی نمایان گشته است.

کلیدواژه ها:

موزه ، موزه ایران باستان ، موزه مادر ایران ، آندره گدار ، ایران باستان