سنجش نابرابری های درون شهری با تأکید بر شاخص های مسکن در شهر تهران : رویکرد تحلیل اکتشافی داده ها ی مکانی

این مقاله نابرابری های درون شهری را در سطح نواحی شهر تهران، بر اساس شاخص های کیفیت مسکن مورد بررسی قرار می دهد. با استفاده از دادههای حاصل از سرشماری سال 1390 و روش تحلیل مؤلفه های اصلی، شاخص نهایی کیفیت مسکن در شهر تهران تولید شد. م ؤلفه های استخراج شده شامل تسهیلات و تراکم مسکن، مساحت مسکن و مالکیت مسکن هستند. رویکرد تحلیل اکتشافی داده های مکانی، به منظور شناسایی و درک الگوهای جغرافیایی کیفیت مسکن در شهر تهران، مورد استفاده قرار گرفت. نتایج مطالعه حاکی از وجود خودهمبستگی مکانی و ناهمگنی مکانی و به دنبال آن نابرابری های درون شهری در توزیع مکانی شاخص های کیفیت مسکن در سطح نواحی شهر تهران است. نتایج حاصل از خود همبستگی مکانی بر اساس آماره موران و با استفاده از ماتریس وزن مکانی کوپن نشان می دهد که توزیع مکانی شاخص های کیفیت مسکن در سطح نواحی شهر تهران دارای خود همبستگی مکانی مثبت معنادار و قوی می باشد. در شاخص نهایی ک یفیت مسکن تقابل شمال و جنوب شهر تهران به خوبی مشاهده می شود. خوشه مطلوب کیفیت مسکن در نیمه شمالی شهر تهران و خوشه نامطلوب کیفت مسکن در نیمه جنوبی شهر تهران مشاهده می شود. اگر مدیران شهری خواهان دستیابی به اهداف برابری شهری هستند، توجه به سیاست های اجتماعی مکان محور نیاز است. نقشه های تولید شده دراین مطالعه، برخی از نواحی که نیاز بیشتری به مداخله در بخش مسکن دارند، برجسته ساخته و می تواند به طور یقین سیاست گذاران را به منظور کاهش نابرابری های درون شهری هدایت ک ند. روش شناسی ارائه شده در این مقاله می تواند توسط برنامه ریزان برای بررسی شاخص های مختلف شهری به منظور بدست آوردن نتایجمبسوط تری بر اساس آزمون ها و آشکار سازی های آماری و شناسایی دقیق تر مکان هایی که نیاز به توجه بیشتر دارند، اتخاذ شود.

کلیدواژه ها:

کیفیت مسکن ، تحلیل مؤلفه های اصلی ، تحلیل اکتشافی داده های مکانی ، موران ، LISA ، شهر تهران