بررسی نقش حاشیه در دریاچه شهرک کشت و صنعت مغان در توسعه پایدار گردشگری شهرستان پارس آباد

هدف از این مقاله، شناخت پتانسیل های موجود منطقه و نیز با عنایت به استقبال علاقمندان طبیعت نیاز است که با ایجاد شرایطی مساعد و رفع مشکلات موجود در منطقه سبب افزایش گردشگران در این منطقه شویم. نحوه و چگونگی بکارگیری عناصر بوم ساخت و اکولوژیک منطقه را در طراحی مجتمع های تفریحی- گردشگری حاشیه دریاچه کشت و صنعت م غان را در جهت توسعه پایدار منطقه استفاده کنیم.امروزه در طراحی معماری مجتمع های زیستی و تفریحی- گردشگری، امر به خدمت گرفتن منابع اکولوژیک و بوم شناخت یک منطقه که با استفاده از ابزار تکنولوژیک روز و کارآمد انجام می پذیرد، موجبات تأمین اهداف زیباشناختی؛ عملکردی و زیست محیطی، در اطراف عناصر با ارزش و اکولوژیک منطقه می گردد. در این تحقیق که نوع آن نظری- کاربردی و روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و تا درجاتی تطبیقی می باشد، و ه مچنین شناخت مشکلات با برداشت های میدانی و گفتگو با گردشگران منطقه، این نتایج به دست آمد که طراحی و برنامه ریزی فضایی سالم و تندرست، با نگرش بوم شناختی گردشگران و نیز ایجاد بهره وری مناسب و چندگانه از پتانسیل های اکولوژیک موجود در یک منطقه و همچنین در توسعه پایدار اقتصاد در گردشگری، حاشیه دریاچه شهرک کشت و صنعت منطقه مغان می باشد.

کلیدواژه ها:

شناخت پتانسیل ، بوم شناختی ، اقتصاد گردشگری ، توسعه پایدار گردشگری