بررسی معماری پایدار با رویکرد معماری ایرانی (مطالعه موردی: سکونتگاه های سنتی)

مفهوم پایداری مربوط به تمام جنبه های زندگی در جای جای دنیاست و اساساً به روش استفاده از منابع با توجه به نیازهای نسلهای آینده و حق این نسل نسبت به احتیاجات خود تأکید دارد. و شعار آن (ما کره زمین را از پدرانمان ارث نگرفته ایم بلکه ودیعه ای است از فرزندانمان نزد ما). پایداری و معماری پایدار نیز یکی از این موارد است که بدلیل ارتباط مستقیم فرهنگ و معماری ایران با تکنولوژی و دنیای غرب، آن هم به صورت ابتدایی و ناقص، باعث شده علی رغم وجود رده پای آشار اصول پایدار و پایداری در این مرزوبوم، با ورود و قبول تعاریف سطحی، مقطعی و غیربومی در پرداختن علمی و ملی به موضوع پایداری سهل انگاری شود. در این مقاله سعی شده با مرروی بر مفاهیم و اصول پایداری و معماری اکولوژیکال از نگاه بین المللی در کنار اشاره به اصول پایدار معماری ایران به روش تحقیق توصیفی، به نوعی همترازی و جهت یابی مرتبط فی مابین این موضوعات دست یابیم و این جز با نگاه موردی و تدوین جدولی با مختصات آن موضوعات، محقق شدنی نبود. به همین دلیل بعد از انتخاب موارد مرتبط جدولی پیرامون مقایسه رویکردهای گوناگون به معماری در ایارن و جهان در سه جوزه معماری امروزی، معماری بین المللی پایدار و معماری سنتی- بومی ایران تنظیم شده، که در شانزد موضوع اساسی و قراردادی مورد بررسی قرار گرفته و طبقه بندی شده اند. بعد از مقایسه و تحلیل موارد ذکر شده، به نظر می رسد، با باور اصول پایدار معماری ایران و انطباق هوشمندانه مفاهیم نوین پایداری اکولوژیکال بر آنها، می می توانیم به شناخت و دست یابی به الگوهای اربردی و پایدار ا میدوار باشیم تا زمان ازدست رفته را جبران نموده و پا در عرصه شناخت بومی تازه ای گذاریم. شاید زمان آن رسیده باشد که با بررسی و ردیابی سامانه های بوم شناختیف سعی کنیم در ایران نیز معماری را همچون گذشته با طبیعت و بوم آستی دهیم، که به عقدیه دریدا: (پایداری آخرین چاره قطعی تاریخ است).

کلیدواژه ها:

بوم شناختی (ECOLOGICAL) ، تکنولوژی (TECHNOLOGY) ، پایداری (SUSTANINABLILITY) ، معماری پایدار (SUSTAINABLE ARCHITECTURE) ، اصول پایدار (BASIC PRINCIPLES) ، معماری ایرانی ، معماری سنتی ، سکونتگاه سنتی