به کارگیری رهیافت تجدید حیات شهری در نواحی دچار افت شهری- نمونه موردی: محله سنگ سیاه شیراز

نواحی مرکزی شهر نقش مهمی در تأمین نیازهای حیات عمومی شهر به عهده دارند. دراین نواحی فعالیت های تجاری وغیر تجاری تمرکز می یابد و شبکه حمل و نقل از هر جانب شهر به آنجا منتهی می شود. تنوع کاربرد و کارکردهای این محدوده از شهر سبب می شود روزانه افراد زیادی برای تأمین نیازهای خود به آنجا مراجعه کنند به همین دلیل این محدوده ها توانایی تبدیل شدن به فضایی بسیار جذاب و یا برعکس به فضایی بحرانی را دارند. وجود نواحی مرکزی دچار افت شهری و مشخصاً تفاوت شرایط زیست افراد ساکن در این نواحی شهری با محدوده های مجاور مشکلاتی را ایجاد کرده است که این امر برخورد برنامه ریزانه با نواحی دچارافت شهری را امری اجتناب ناپذیر می نمایند. دراین میان اغلب کشورهای بیشتر توسعه یافته و تعدادی از کشورهای کمتر توسعه یافته، رویکردهای قابل اجرای برخورد با این مقوله را در پیش گرفتند و سعی کرده اند با اتخاذ راهکارهایی نواحی مرکزی را به فاضیی مطولب در ساختار شهر تبدیل نمایند تا از طریق ارائه روشها و راهکارهایی، افت شهری را با درنظر گرفتن تفاوت کیفیت زیت محلات دچار افت شهری، از طریق سازوکار مطرح شده دراین زمینه کاهش دهند. رهیافت تجدید حیات شهری یکی از رهیافت هایی است که در دو دهه آخر قرن بیستم به عنوان گزینه ای جهت برون رفت از افت شهری نواحی قدیمی شهرها مورد توجه تصمیم گیران و برنامه ریزان شهری قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

افت شهری ، بافت تاریخی ، برنامه ریزی تجدید حیات شهری ، مشارکت ، محله سنگ سیاه