برنامه ریزی راهبردی گردشگری روستایی با استفاده از ماتریس ارزیابی IFE و EFE (مطالعه موردی: روستای درکش شهرستان مانه و سملقان، خراسان شمالی)

در مقاله حاضرکوشش شده است تا با مطالعه روستای درکش و با توجهه به توانایی ها و محدودیت های منطقه، بستری مناسب به منظور بهبود و بهره برداری از پتاسیل های منطقه، با استفاده از روش ها و مدل های تصمیم گیری همچون ماتریس ارزیابی اولویت دار داخلی و خارجی به شناسایی جایگاه فعلی گردشگری و سپس ارائه الگوی بهینه به عنوان راهبرد جدید گردشگری پایدار روستایی در منطقه پرداخته شود. نتایج تحقیق بیانگر آن است که آستانه آسیب پذیری نقاط روستایی به علت گردشگری بسیار بالاست و نیازمند ارائه سیاست های مناسب در جهت رفع محدودیت ها و استفاده از مزیت های موجود می باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، برنامه ریزی راهبردی ، SWOT ، روستای درکش ، خراسان شمالی