تعیین بهترین زمان طبیعت گردی براساس آسایش اقلیمی (مطالعه موردی: هرات، یزد)

گردشگری را می توان به عنوان یکی از صنایع مهم در بسیاری از مناطق دنیا در نظر گرفت. نقش این صنعت در توسعه پایدار برکسی پوشیده نیست. گردشگری شامل بخش های مختلفی می باشد. شاخه ای از آن تحت عنوان اکوتوریسم یا طبیعت گردی می باشد. اصلی ترین فعالیت اکوتوریسم بر پایه طبیعت زنده می باشد که بنا به تعریف، سفری است مسئولانه به مناطقی طبیعی که حافظ محیط زیست بوده و باعث بهبود کیفیت زندگی مردم محلی گردد. طبیعت گردی حداقل آسیب را به طبیعت و فرهنگ منطقه وارد می کند. عوامل مختلفی در تناسب یا عدم تناسب یک منطقه برای طبیعت گردی دخالت دارند. علاوه بر جاذبه های طبیعی، وجود زیرساخت ها را می توان از جمله این عوامل در نظر گرفت. همچنین هر منطقه ای الزاما در تمام طول سال از لحاظ طبیعت گردی مناسب نخواهد بود. بخشی از این تناسب به شرایط اقلیمی مناسب برای طبیعت گردی در طول ماه ها و فصول مختلف سال برمی گردد. یکی از این موارد، آسایش اقلیمی است. در این راستا چندین دمای معادل با نام های مختلف، چندین روش و نیز چندین شاخص معرفی شده است. یکی از این روش ها روش تروجونگ می باشد. در این مطالعه اقدام به بررسی آسایش اقلیمی در منطقه پناهگاه حیات وحش بوروئیه هرات یزد شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد منطقه مورد مطالعه به منظر استفاده توریست از طبیعت و یا بحث طبیعت گردی در ماه های فروردین و آبان دارای بهترین وضعیت از لحاظ آسایش فیزیکی می باشد. بعد از ماه های مذکور، اردیبهشت، شهریور و مهر را می توان در الویت ماه های بعدی مناسب برای ورود طبیعت گردان به منطقه در نظر گرفت. سایر ماه های سال به لحاظ گرمی یا سردی زیاد از لحاظ آسایش فیزیکی مناسب استفاده گردشگران از طبیعت نمی باشد.

کلیدواژه ها:

آسایش اقلیمی ، طبیعت گردی ، روش تروجونگ ، پناهگاه حیات وحش بوروئیه