قضاوت ارزشی زیست محیطی در کنترل پروژه های توسعه شهری

محیط زیست شهر به مفهوم کلی آن تمام زندگی انسان شهری و تمامی فعالیت های شهر شامل تولیدی و غیرتولیدی را در بر می گیرد و از انجایی که شهرنشینان، خود جزئی از بخش زنده اکوسیستم شهری هستند، به لحاظ قوه تخیل و تفکر وظیفه مدیریت سیستم شهر را نیز به عهده دارند. از این رو تداوم حیات شهریان بستگی انکارناپذیر به حفظ مداوم محیط زیست شهر دارد. در دو قرن اخیر، در پیامد انقلاب کشاورزی و صنعتی که همواره با دستیابی به تکنولوژی پیشرفته ای همراه بوده است. دگرگونی های زیادی در بستر زیست آدمی پدید آمده و کره زمین و منابع موجود در آن به شیوه بی سابقه ای آماج دست اندازی و بهره برداری های بی رویه و شتابان قرار گرفته است. روند تخریب و دگرگونی در محیط زیست شهری، پیامدهای نامطلوب زیست محیطی را به همراه داشته که اثرهای بد و غیرقابل جبرانی را در آن ایجاد نموده است. باید توجه داشت که بسیاری از این تغییرات قابل ترمیم نبوده اند. در نهایت فرد شهرنشین ناگزیر است که بهای گزافی را بابت جبران خسارت آنها بپردازد و از آنجایی که بخشی از فعالیت های آنان با اصول و قوانین سازگار با طبیعت انجام نگرفته و آثار آن دورنمای چندان روشنی را برای تداوم حیات نسل های آینده ترسیم نمی کند، افراد شهری ناگزیرند بار آسیب ها و آشفتگی های وارده بر پیکر طبیعت را با تلاش و بهای مضاعف بر دوش بکشند. از همین روی لازم است که دقت کافی را در چگونگی فعالیت های خود به خصوص فعالیت های توسعه ای و عمران شهری مبذول داشته و ملاحظات زیست محیطی مورد نیاز را در هر یک از پروژه ها و برنامه ها و طرح های عمرانی شهر لحاظ نمایند. در این مقاله، به ملاحظات زیست محیطی در برنامه ریزی و کنترل پروژه های توسعه شهری خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

ارزیابی امکان پذیری پروژه ، برنامه ریزی ، طرح ، نظارت