سرمایش طبیعی بادگیر، خرد گذشته معماری ایرانی، معماری پایدار امروز

پژوهش حاضر با هدف مطالعه و بررسی بادگیر به عنوان نمونه ای از خردپیشینیان به دنبال ارزیابی این سازه معماری سنتی با تاکید بر معماری پایدار می باشد. رویکرد حاکم بر فضای این پژوهش توصیفی می باشد و جهت جمع آوری اطلاعات از شیوه کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است. در فرایند انجام این پژوهش درگام نخست با مراجعه به منابع مکتوب و کتابخانه ای شاخصه ها و اصول یک بنای پایدار از قبیل هماهنگی با اقلیم، حفظ انرژی، برآوردن نیاز ساکنان، هماهنگی با سایت، کل گرایی و کاهش استفاده از منابع جدید استخراج گردیدند. سپس به ارزیابی و بررسی بادگیر پرداخته شد و تاریخچه و نحوه کار آن و نقش آن در ساختمان ها و شهرهای سنتی مطالعه شد. در نهایت بدین نتیجه رسیده شد که ساخت بادگیر چیزی شبیه آنچه که در گذشته مورد استفاده قرار می گرفته است صحیح نمی باشد چرا که نباید ساخت دوباره بناهایی به شکل آثار معماری سنتی را با ساخت معماری باهویت یکی دانست، و معماری سنتی مطابق با نیازهای دوران سنتی بوده است و ساخت دوباره آن ها در زمان حال، با مقتضیات دوران معاصر هماهنگ نخواهد بود. از این رو در راستای تطبیق معماری سنتی بادگیر با معماری و شهرسازی نوین پیشنهاداتی از قبیل: درنظر گرفته مقتضیات زمان حال در طراحی بادگیر در ساختمان ها، همگام سازی بادگیر با فناوری ها و پیشرفت های نوین، مطالعه دقیق و کارشناسانه بادگیر از دیدگاه علوم مختلفی همچون معماری، مکانیک، عمران، شهرسازی، اقلیم شناسی و ...، عدم تقلید غیراصولی و غیرفنی از معماری سنتی مثل بادگیر، طرایح بادگیری نمونه و الگو با استفاده از مصالح ساختمانی جدید، بهره گیری از الگوی معماری سنتی در معماری نوین، توجه به عوامل اقلیمی در ساخت معماری نوین، توجه به سایر انرژی های پاک در طراحی ساختمان ها و شهرها، توجه به هویت در منظر و معماری شهرهای کنونی ارائه شد.

کلیدواژه ها:

بادگیر ، معماری سنتی ایرانی ، معماری پایدار